Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022

Το καπλάνι της βιτρίνας


https://mykyklos.gr/wp-content/uploads/2021/12/617334-1.jpgΕίναι από τα βιβλία που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι εκείνο το βιβλίο που έχει τρυπώσει εδώ και χρόνια όχι μόνο στα ελληνικά σπίτια, αλλά έχει μεταφραστεί και σε 35 γλώσσες, κάνοντας την ιστορία της Μέλιας και της Μυρτούς να ταξιδέψει σε χιλιάδες σπίτια στον κόσμο. Ένα εμβληματικό βιβλίο – το πρώτο μυθιστόρημα της πολυγραφότατης Άλκης Ζέη – που αδιαμφισβήτητα εντάσσεται στα κλασικά αριστουργήματα  της παγκόσμιας λογοτεχνίας. 

Το λατρεμένο, λοιπόν, μυθιστόρημα της Άλκης Ζέη, έρχεται διασκευασμένο ως graphic novel από τις κομίστριες Στέλλα Στεργίου και Γεωργία Ζάχαρη, μετά την εξαιρετική περσινή comic μεταφορά του Μεγάλου Περίπατου του Πέτρου από την Αγγελική Δαρλάση και τον Δημήτρη Μαστώρο. 

Δύο μικρές αδερφές, Η Μέλια και η Μυρτώ ζουν σε ένα νησί του Αιγαίου το 1936, ακούγοντας τον παππού τους να μιλάει ώρες ατελείωτες για τους «αρχαίους» του και ανυπομονούν να συναντήσουν στα τσαρδάκια τους, σαν έρχεται το καλοκαίρι, τους φίλους και τις φίλες τους. Μα πάνω απ’ όλα τρελαίνονται με τις φανταστικές ιστορίες που τους λέει ο ξάδερφός τους, ο Νίκος, για το καπλάνι που είναι κλειδωμένο μέσα στη βιτρίνα της μεγάλης σάλας του σπιτιού.

«Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε στο δάσος ένας τίγρης, ένα καπλάνι όπως το λένε στο νησί μας. Είχε ένα μαύρο μάτι κι ένα καταγάλανο. Έτσι είχε γεννηθεί. Σαν έβλεπε με το γαλάζιο μάτι, ήτανε ήμερο σαν γατί, τριγύριζε ανάμεσα στους ανθρώπους, τους βοηθούσε κι έπαιζε με τα παιδιά και τα ζωάκια του δάσους. Όταν άνοιγε το μαύρο μάτι, γινόταν άγριο, χαλούσε τις δουλειές των ανθρώπων και τα ζωάκια έτρεχαν να κρυφτούνε στις τρύπες τους σαν το άκουγαν να περνά. Στο νησί βέβαια λένε πως πέρναγε κολυμπώντας από την Τουρκία κι έτρωγε τα πρόβατα. Και γι’ αυτό το σκοτώσανε. Αυτή όμως είναι μια ιστορία για μεγάλους και κανένα παιδί δεν την πιστεύει»

Και μέσα από τις ιστορίες του καπλανιού ο Νίκος τους μιλάει για όλα εκείνα τα κοινωνικό- πολιτικά ζητήματα που απασχολούσαν τους ανθρώπους την περίοδο του Μεσοπολέμου. Τότε που λέξεις, όπως «Δημοκρατία», μπορούσαν να αποτελέσουν αιτία διωγμού από τη χώρα, φυλακίσεων και βασανιστηρίων. Έτσι τα δύο κορίτσια έρχονται αντιμέτωπα με τη ενήλικη πραγματικότητα, η οποία περιπλέκεται με την παιδική φαντασία και τους ταράζει τη ζωή. 

Μέσω του graphic novel επιχειρείται να αγαπηθεί όλο και από περισσότερες γενιές, ένα ανάγνωσμα που δύσκολα θα μπορούσε να μεταφερθεί σε αυτή τη μορφή. Δύσκολα ξεχωρίζεις από τη γραφή της Άλκης Ζέη τα κομμάτια εκείνα που αξίζει να αναφερθούν. Η αφήγηση – που γίνεται από την οπτική της Μέλιας- μειώνεται και οι διάλογοι αυξάνονται, όπως ακριβώς απαιτείται από ένα τέτοιου είδους βιβλίο. Η Γεωργία Ζάχαρη και η Στέλλα Στεργίου, παρά τις δυσκολίες που αναφέρθηκαν παραπάνω, δημιούργησαν ένα αποτέλεσμα που αξίζει να μπει στις βιβλιοθήκες μας, μαζί φυσικά και με το κλασικό εμβληματικό μυθιστόρημα της συγγραφέως. 

Δραστηριότητες:

  • Τι σημαίνει καπλάνι; Ποια είναι η κυριολεκτική σημασία (αιλουροειδές ζώο) και ποια η μεταφορική σημασία (αδάμαστος άνθρωπος); 

  • Το βιβλίο μπορεί σαφώς να συνδυαστεί με το κλασικό μυθιστόρημα, με την τηλεοπτική σειρά (Το 1990 μεταφέρθηκε στην μικρή οθόνη σε σενάριο και σκηνοθεσία του Πέτρου Λύκα και προβλήθηκε από την ΕΤ1 σε έναν κύκλο 10 επεισοδίων και πλέον υπάρχει διαθέσιμο και στην ταινιοθήκη του Ertflix), καθώς και με τη θεατρική παράσταση που παίζεται ανά περιόδους.

  • Μπορούμε είτε στο σχολείο, είτε στο σπίτι να δημιουργήσουμε ένα δικό μας κόμικ με πρωταγωνίστριες τη Μέλια και τη Μυρτώ. Μπορούμε να εκτυπώσουμε μια σελίδα από το βιβλίο, να σβήσουμε τις φούσκες και να γράψουμε το κείμενο από τη φαντασία μας ή να δημιουργήσουμε ένα κόμικ από την αρχή με εικονογράφηση και διαλόγους. 

  • Δίνουμε μία δική μας εκδοχή για το καπλάνι. Ποια ιστορία φαίνεται ρεαλιστική; Του Νίκου ή των κατοίκων του νησιού;

  • Αναζητάμε στο διαδίκτυο πληροφορίες για την ιστορική εκείνη περίοδο. Τι συνέβαινε στην Ελλάδα και τι στην Ευρώπη; Ακόμη μπορούμε να συλλέξουμε περισσότερες πληροφορίες για τις ιστορίες που λέει ο παππούς στα κορίτσια.

  • Φτιάχνουμε τις ταυτότητες των βασικών ηρωίδων, αλλά και των άλλων χαρακτήρων.

  • Φτιάχνω συνθηματικές λέξεις, όπως το ΕΥ-ΠΟ, ΛΥ-ΠΟ, που είχαν δημιουργήσει τα κορίτσια.

  • Το graphic novel θα μπορούσε να αποτελέσει και αφορμή για θεατρική παράσταση σχολείου, επιλέγοντας κάποια αποσπάσματα. 



Νάσια Αλεξανδρίδη 

Ε’2


Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022

Hotel Transylvania

Στο πολυτελές θέρετρο του Δράκουλα λοιπόν, στο Hotel Transylvania που λειτουργεί από το 1898, τα τέρατα και οι οικογένειές τους μπορούν να ξεδώσουν ελεύθερα, μακριά από την ανεπιθύμητη ανθρώπινη παρουσία.

Ο Δράκουλας έχει καλέσει για ένα Σαββατοκύριακο στο καταφύγιό του τον Φράνκεσταϊν και τη Νύφη του, τη Μούμια, τον Αόρατο Άνθρωπο, μια οικογένεια λυκανθρώπων και πολλούς άλλους για να γιορτάσουν όλοι μαζί τα 118α γενέθλια της… έφηβης κόρης του Μέιβις. Για τον Δράκουλα, η φιλοξενία όλων αυτών των θρυλικών τεράτων κάθε άλλο παρά πρόβλημα είναι.

Όμως, το ιδανικό αυτό σκηνικό κινδυνεύει να καταρρεύσει εξαιτίας της παρουσίας ενός κοινού θνητού, ο οποίος ανακαλύπτει εντελώς τυχαία το θέρετρο και ξετρελαίνεται με την Μέιβις.

Η ταινία ενδείκνυται για παρακολούθηση στο πνεύμα του Halloween, καθώς πρωταγωνιστούν διάσημα «τέρατα» από ταινίες τρόμου ενώ παράλληλα θίγονται ζητήματα εφηβείας και οικογενειακών σχέσεων. Βρίσκεται την ηλεκτρονική πλατφόρμα του Netflix.

Trailer: https://www.youtube.com/watch?v=q4RK3jY7AVk
Εκπαιδευτικός: Λαβασίδης Δημήτρης (Ε'2)


Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2022

Η εποχή του Διαδικτύου

 Το διαδίκτυο αποτελεί καθημερινή ενασχόληση για την πλειοψηφία των παιδιών στην εποχή μας, καθώς έχει εισβάλλει στη ζωή μας. Από τη μία αποτελεί πηγή πληροφόρησης και επικοινωνίας, από την άλλη, όμως, ελλοχεύει κυρίως για τα παιδιά, κινδύνους, είτε μέσα από τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είτε λόγω επικίνδυνων διαδικτυακών παιχνιδιών. 

Link: https://internetsafety.pi.ac.cy/kids-danger/ 

 Η σελίδα <<Ασφάλεια στο διαδίκτυο>> δίνει χρήσιμες πληροφορίες  προς τους μαθητές καθώς και προς τους γονείς των παιδιών. Οι  συμβουλές που δίνει αφορά όλες τις ηλικίες. Είναι πολύ σημαντικό να  χρησιμοποιούμε με ασφάλεια τον θαυμαστό κόσμο του διαδικτύου για να  απολαμβάνουμε τις αγαπημένες μας σελίδες και παιχνίδια. Αξίζει να  ενημερωθούμε!
Γιάννης Γαϊτανίδης Γ2

«Ο ΤΑΚΗΣ»- ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣΩΠΟΥ-Β’ ΤΑΞΗ

 Πριν λίγες ημέρες ήρθε στην τάξη μας ο Τάκης! Ο Τάκης ήταν σχεδιασμένος στον διαδραστικό πίνακα και θα ήταν ο καινούριος μας συμμαθητής!

     Είπαμε ότι όταν τον βλέπουμε έχει κάποια χαρακτηριστικά ή φοράει κάποια ρούχα τα οποία τα βλέπουμε και δεν χρειάζεται να τον ρωτήσουμε για να τα μάθουμε. Άρχισαν λοιπόν οι μαθητές να λένε τι έχει και στη συνέχεια τι φοράει ο Τάκης και εγώ τα χρωμάτιζα και τα έγραφα στην αφίσα. Αυτή ήταν η εξωτερική εμφάνιση του Τάκη. 
     Όμως αυτός ήταν ο μισός Τάκης γιατί ο άλλος μισός ήταν πράγματα τα οποία θα έπρεπε να μας τα πει ο ίδιος, να τον δούμε να τα κάνει ή να τον ακούσουμε να τα λέει. Για παράδειγμα ότι παίζει μπάσκετ θα πρέπει ή να μας το πει ή να τον δούμε να παίζει για να μάθουμε ότι του αρέσει το μπάσκετ. Αυτό ήταν το μέσα, η προσωπικότητά του.

 

 

  Στη συνέχεια έπρεπε να κάνουν το ίδιο για τον εαυτό τους. 
 Κολλάμε στο τετράδιο τους ένα αγοράκι ή κοριτσάκι. Τα παιδιά έπρεπε να χρωματίσουν το ανθρωπάκι τους, τον εαυτό τους, και στη συνέχεια να σημειώσουν γύρω του τι έχει ή τι φοράει. Για να είναι ακριβής η περιγραφή των στοιχείων θα έπρεπε να κάνουν χρήση των επιθέτων.

 

    

Μετά, έπρεπε να ανοίξουν το ανθρωπάκι τους και να γράψουν μερικά στοιχεία για τον εαυτό τους που δεν τα βλέπει κάποιος, αλλά θα πρέπει να τους τα πει ο ίδιος ή να τους γνωρίσει κάποιος καλύτερα για να τα μάθει. 

 

   Οι μαθητές ανταποκρίθηκαν με χαρά και ενθουσιασμό και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά πολύ καλό.

 

Πηγή: http://filokseni-taksi.blogspot.com/2017/01/perigrafi-prosopou-describe-person.html

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2022

Ένας Αρχαίος Ναός

Διαδικτυακό εκπαιδευτικό παιχνίδι για την αρχιτεκτονική των αρχαίων ελληνικών ναών. Απευθύνεται κυρίως σε μαθητές από 9 ετών, εκπαιδευτικούς αλλά και στο ευρύτερο κοινό. Στόχος του είναι να εξοικειώσει τους χρήστες με τη λειτουργία των αρχαίων ναών, το σχεδιασμό, τη μορφολογία, την τυπολογία, την κατασκευή αλλά και το γλυπτικό τους διάκοσμο. Έξι χαρακτήρες, ο καθένας μέσα από τον δικό του ρόλο που σχετίζεται με τον αρχαίο ελληνικό ναό, παρουσιάζουν τις θεματικές ενότητες του παιχνιδιού. Μία ξεχωριστή εφαρμογή με τίτλο «Μάθε περισσότερα» συμπληρώνει το παιχνίδι κι εμπλουτίζει το περιεχόμενό του με πιο ειδικές γνώσεις για το θέμα. 



https://ancienttemple.ysma.gr/

Εκπαιδευτικός: Ζερβού Κωνσταντίνα

Ενεργειακό πάρκο πατινάζ

ΜΑΘΗΜΑ: ΦΥΣΙΚΗ

ΕΝΟΤΗΤΑ: ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Η ΑΚΟΛΟΥΘΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ " ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΠΑΡΚΟ ΠΑΤΙΝΑΖ" ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΗ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ, ΟΠΩΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΝ ΤΡΙΒΗ Η ΤΟ ΒΑΡΟΣ.


ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ: 

https://phet.colorado.edu/sims/html/energy-skate-park/latest/energy-skate-park_el.html
 
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Διαδραστικά παιχνίδια για πρόσθεση και αφαίρεση (Α' τάξη)

1. Oμαδοποιώ και προσθέτω 

https://www.starfall.com/h/addsub/add-machine-1/?sn=math1--math0 https://www.abcya.com/games/addition 

2. Πόσα χρειάζεται για να γίνει 10; 

https://pbskids.org/curiousgeorge/busyday/ten/ 

3. Πόσα χρειάζεται, ώστε το άθροισμα να είναι____; http://www.ictgames.com/saveTheWhale/index.html 

4. Εξάσκηση στην πρόσθεση και στην αφαίρεση 

Σημείωση πάντα να επιλέγεις για πράξεις με αριθμούς μέχρι το 10 https://www.arcademics.com/games/alien 

http://www.ictgames.com/funkyMummy/index.html 

http://www.ictgames.com/mobilePage/smoothie/index.html https://www.topmarks.co.uk/maths-games/mental-maths-train https://www.arcademics.com/games/mission 

https://www.topmarks.co.uk/maths-games/subtraction-grids 

5. Πρόσθεση και αφαίρεση, φίλοι κολλητοί 

https://www.topmarks.co.uk/number-facts/number-fact-families

Αναγνωστική ικανότητα (Α’ τάξη)

 Στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε και να  ενισχύσουμε τους μικρούς μας μαθητές να κατακτήσουν  το μηχανισμό της ανάγνωσης και να βελτιώσουν σταδιακά  την αναγνωστική τους ικανότητα, δίνουμε παράλληλα με  τα κείμενα του βιβλίου επιπλέον προτάσεις για καθημερινή 

εξάσκηση. Παρακάτω θα δείτε κάποια από τα κείμενα της  ενότητας του βιβλίου «Η παρέα». 

- Τι έχει το παπί; 

- Το παπί έχει ένα  

πανί.  

- Τι έχει η πίτα; 

- Η πίτα έχει αλάτι.  

- Τι έχει το παπί; 

- Το παπί έχει ένα  

τόπι. 

  

-Τι έχει ο σάκος; 

-Ο σάκος έχει πατάτες και καρότα. 

- Τι έχει το καλάθι; 

- Το καλάθι έχει μήλα. 

- Όχι! Το καλάθι έχει κεράσια.

  

- Τι έχει ο Πάνος; 

- Τι έχει η Κική; 

Πο πο! Μια λεκάνη με μήλα. Όλα καλά και κόκκινα!

- Τι να έχει ο σάκος; 

- Λες να έχει κεράσια; 

- Λες να έχει πατάτες; 

- Λες να έχει μήλα; 

- Όχι! Έχει ένα πεπόνι και ένα λάχανο.

- Παππού, παππού, μήλα! Μήλα  σαν μέλι! 

- Ελάτε όλα, να τα μήλα! 

-Μήλα, μήλα, λέμε όλα.

Ο Πάνος έκανε μία σαλάτα από  πατάτες. 

Ο Νίκος έχει ένα πεπόνι και έναν  ανανά. 

Ο Τάσος έχει πολλές σοκολάτες. 

Βάλε τα γράμματα που λείπουν από το  είναι. 

Χρωμάτισε τα γράμματα στη λεξούλα.

Ρρ 

Ο πατέρας και η μητέρα της  Ρίτας πάνε περίπατο. Η Ρένα και ο  Μάριος πάνε παρέα. 

Μάριε, Ρένα! 

Τι κάνετε;  

Ελάτε!

Ι ι 

Στον Ιάσονα αρέσει να του λένε  ιστορίες. Σήμερα άκουσε από τον  παππού την ιστορία με την αλεπού  και το κοράκι.  

Παππού  

πες μου μια  ιστορία. 

Καλές αναγνώσεις!


Οδυσσέα Ελύτη, «Η πορεία προς το μέτωπο»

 Ξημερώνοντας τ' Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ώς τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ώς Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ' την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.

Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ' αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, νά που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ' τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ' ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ώς το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ' την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ' αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το 'χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μάς θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους — ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ' άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να 'ναι.

Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, νά που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι. Μόνε σαν να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ' όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που 'χαν λευκάνει απ' τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θερία, λοχίες του '97 ή του '12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ' τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι, με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τουρκών. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί, καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα — έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ' αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.

Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ' τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων. Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν' απαντούμε, απ' τ' άλλο μέρος να 'ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Οπού απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι οπού κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι. «Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που 'λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.

Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνότα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας, κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.

Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές-μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.

Από τη συλλογή Το Άξιον εστί (1959)

[πηγή: Οδυσσέας Ελύτης, Ποίηση, Ίκαρος, Αθήνα 2002, σ. 136-139]

Εκπαιδευτικός: Κωνσταντινόπουλος Πάνος

info

7 παιδικά βιβλία με αφορμή την 28η Οκτωβρίου

 

Στο μυαλό των παιδιών ο πόλεμος όχι μόνο θα πρέπει να είναι κάτι κακό. Δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο η ιστορία της Ελλάδας που φροντίζει (με τις εθνικές επετείους) να τους τον γνωρίζει, αλλά και τα τραγικά γεγονότα του πιο πρόσφατου εμφύλιου πολέμου στη Συρία, οι επιπτώσεις του οποίου έγιναν τον τελευταίο χρόνο πλήρως αντιληπτές ακόμα και από τα πιο μικρά σε ηλικία Ελληνόπουλα. Φέτος, λοιπόν, και εν όψει της 28ης Οκτωβρίου, είναι ίσως περισσότερο επίκαιρο από ποτέ να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τη μακαβριότητα του πολέμου –με λόγια, όμως, σωστά. Λόγια που να αφηγούνται μεν το παρελθόν και την ιστορία μας, να εξηγούν τον πόλεμο (με τις αιτίες και τα αποτελέσματά του), αλλά να εκθειάζουν τελικά την ειρήνη και την ελευθερία.

Καθώς τέτοιες συζητήσεις με τα παιδιά μπορεί να συμπεριλάβουν άχρηστα ιδεολογικά κλισέ (όπως ότι οι Έλληνες ήταν πάντα οι καλοί και οι ξένοι πάντα οι κακοί) και να οδηγήσουν σε επικίνδυνα συμπεράσματα (όπως, για παράδειγμα, ότι όποιος θυμώνει μπορεί να κάνει πόλεμο), ένα καλό παιδικό βιβλίο που να εξηγεί με απλά και κατανοητά λόγια τις έννοιες «πόλεμος» και «ειρήνη», χωρίς υπερβολικές λεπτομέρειες (με ονόματα χρονολογίες κ.λ.π.) που τελικά δεν σημαίνουν κάτι για τα παιδιά, κρίνεται μάλλον απαραίτητο αυτές τις μέρες. Τα υπόλοιπα θα τα μάθουν στο σχολείο.

«Η Φάλαινα που τρώει τον πόλεμο», Ευγένιος Τριβιζάς

(για παιδιά ηλικίας από 6 έως 8 ετών)



Με τον υπέροχο λυρισμό του και τις μοναδικές παραβολές του, το παραμύθι αυτό του Ευγένιου Τριβιζά έχει γίνει πλέον κλασικό και καυτηριάζει την έννοια του πολέμου με χιούμορ, μεταφέροντας μέσα από απολαυστικά τετράστιχα τα σημαντικά του νοήματα.

Μπορείτε να το αγοράσετε online από εδώ.

«Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», Άλκη Ζέη

(για παιδιά ηλικίας από 12 ετών)



«27 Οκτωβρίου 1940: θα τη θυμάται αυτή τη μέρα ο Πέτρος γιατί πέθανε το τριζόνι του.

Θα τη θυμάται γιατί την επομένη ακούει τη φωνή της μητέρας του να λέει: "Σήκω... έγινε πόλεμος. Δεν ακούς τις σειρήνες;"»

Το συγκλονιστικό διήγημα της Άλκης Ζέη με το μότο «Πάντα μπροστά, για μια καινούργια ζωή» που επιβάλλεται να υπάρχει σε κάθε παιδική βιβλιοθήκη, αποτελεί ζωντανό απόσπασμα της ιστορίας μας, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.

Μπορείτε να το αγοράσετε online από εδώ.

- NaN:NaN

«Το έπος του ‘40», Φίλιππος Μανδηλαράς

(για παιδιά νηπιαγωγείου)



Με απλά στιχάκια -και κάποιες πληροφορίες στο τέλος για καλύτερη κατανόηση των γεγονότων- αλλά και με χιουμοριστική εικονογράφηση, το βιβλίο απευθύνεται σε μικρές ηλικίες και σκοπό έχει να εγείρει στα παιδιά τον θαυμασμό για τους αγώνες των Ελλήνων την περίοδο εκείνη.

Μπορείτε να το αγοράσετε online από εδώ.

«Όταν οι καμπάνες σταμάτησαν τον πόλεμο», Τζιάννι Ροντάρι

(για παιδιά από 6 ετών)

«Του κόσμου οι μεγάλοι στρατηγοί

Να αιματοκυλήσουν βάλθηκαν τη γη

Και από το μεγάλο άχτι

Ως τις καμπάνες έριξαν στη μάχη

Μα αυτές χαρμόσυνα χτυπούσαν

Στον κόσμο την ειρήνη διαλαλούσαν.»

Ένα βιβλίο που με όμορφα και απλά λόγια, μιλά τελικά για την αξία της ειρήνης.

Μπορείτε να το αγοράσετε online από εδώ.

«Οι μεγάλοι παίζουν τον πόλεμο. Γιατί;», Πέτρος Γαϊτάνος – Μαρία Κριεζή

(για παιδιά ηλικίας 3-6 ετών)

Ένα εξαιρετικό παραμύθι, γραμμένο με απλά λόγια, που αξίζει να το διαβάσουν οι γονείς όσο και τα παιδιά, τα οποία -όπως θέλει να πει και ο «ποιητής»- είναι πάντα τα μεγαλύτερα θύματα του πολέμου.

Μπορείτε να το αγοράσετε online από εδώ.

«Ο μικρός στρατιώτης», Πάουλ Φέιρεπτ

(για παιδιά προσχολικής – σχολικής ηλικίας)



«Ο μικρός στρατιώτης, που γνώρισε τη φρίκη και τις καταστροφές του πολέμου, τις νύχτες μένει ξάγρυπνος και προσπαθεί να καταλάβει γιατί έγιναν όλα αυτά.»

Μπορείτε να το αγοράσετε online από εδώ.

«Ο εχθρός», Νταβίντε Καλί -  Σερζ Μπλοκ

(για παιδιά ηλικίας από 6 ετών)



«Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Βλέπουμε ένα τοπίο που θα μπορούσε να είναι έρημος. Μέσα στην έρημο υπάρχουν δυο τρύπες. Μέσα στις τρύπες υπάρχουν δυο στρατιώτες. Είναι εχθροί.»

Μια εξαιρετική αντιπολεμική ιστορία για τους «κατασκευασμένους» εχθρούς που ποτέ δεν βλέπουμε, αλλά καλούμαστε να εξοντώσουμε σε έναν πόλεμο που δεν διαλέξαμε εμείς, και που βάζει τον αναγνώστη στη θέση του «άλλου», του «απέναντι».  

Μπορείτε να το αγοράσετε online από εδώ

Εκπαιδευτικός: Κουτσωνάκη Σωτηρία