Ο Παιδαγωγικός ρόλος των γονέων στα έργα του Αγίου Παϊσίου

(Συγγραφέας Γ. Κολλιός)
Κωνσταντινόπουλος Πάνος

Η Διδασκαλία της αφήγησης

Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ – ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΑΦΗΓΗΤΗ 

Η σχολική τσάντα που µιλάει Κάθε βράδυ ο γιος µου, πριν πάει για ύπνο, βάζει σε τάξη την τσάντα του. Ή, για να είµαι ακριβής, πετάει µέσα βιβλία, τετράδια, κασετίνες, γόµες και στυπόχαρτα, αλλά εκείνος αυτή τη διαδικασία τη λέει «τακτοποιώ την τσάντα µου». Και δεν ξέρει πως, µόλις κλείσου ντα µάτια του και τα γλυκά φαντάσµατα του ύπνου αρχίσουν να χορεύουν γύρω απ’ το µαξιλάρι του, τα αντικείµενα µες στη σάκα ζωντανεύουν, τεντώνονται όπως κι εµείς κάθε πρωί, χαιρετιούνται κι αρχίζουν να µιλάνε. Το στυπόχαρτο έχει τσαλακωθεί και θέλει να ισιώσει τα αυτάκια του στις τέσσερις άκρες και παραπονιέται: – Αγαπηµένοι µου φίλοι, σήµερα συναντήθηκα µε όλα τα χρώµατα. Ο αφέντης µας µε γέµισε µε ζητωκραυγές για κάποιον Κόππι Φάουστο, και µάλιστα τον έγραψε Κόπι, µε ένα πι. Κοιτάξτε µε, σας παρακαλώ, µοιάζω µε λίστα από εκλογικό κατάλογο! – Παραπονιέσαι κι εσύ; επεµβαίνει το βιβλίο της Ιστορίας και Γεωγραφίας. Για κάνε µου τη χάρη και ρίξε µια µατιά στις σελίδες µου. Ο αγαπηµένος µας τύραννος έβαλε µουστάκια µε το στυλό του στον Καρλοµάγνο, πρόσθεσε ένα λοφίο στο καπέλο του Τζότο και σχεδίασε µια µύγα στη µύτη τον Χριστόφορου Κολόµβου. Ύστερα τράβηξε µια γραµµή στην πορεία του ποταµού Πάδου και τον έκανε να φτάνει ως την Τεργέστη, κι ακόµα έφτιαξε µια γέφυρα από βάρκες ανάµεσα στη Σικελία και τη Σαρδηνία. Σωστή επανάσταση σας λέω. – Αυτό δεν είναι τίποτα, µουρµουρίζει το βιβλίο της Γλώσσας. ∆είτε, παρακαλώ, προσεκτικά τη σελίδα 45: όλα τα Ο έχουν βαφτεί κόκκινα, όλα τα Α πράσινα, όλα τα Ε κίτρινα. Στη σελίδα 57, ποιος ξέρει γιατί, ο νεαρός µας έχει σχεδιάσει το κεφάλι ενός φιδιού που το σώµα του διασχίζει τη σελίδα 58 και 59 και η ουρά του καταλήγει στη σελίδα 60. Είναι, λέει, ένας κροταλίας. Ίσως γι’ αυτό να τον έχει γεµίσει µε κουδουνάκια. – ∆είτε πώς έχει µασήσει την ωραία µου άκρη, λέει το στυλό. – Έχει ξεφλουδίσει όλο µου το καφέ χρώµα, παραπονιέται το µολύβι. Εγώ, που είµαι ο πατέρας του ενόχου, τα ακούω όλα αυτά µπερδεµένος. Θα ’θελα να ξυπνήσω το γιο µου και να τον βάλω να ακούσει πώς µιλάνε γι’ αυτόν, αλλά ακριβώς εκείνη τη στιγµή η τσάντα ανοίγει και δύο τετράδια, ένα µε γραµµές κι ένα µε τετραγωνάκια, έρχονται σαν επιτροπή να µου παρουσιάσουν µε επισηµότητα τα αιτήµατά τους. – Εσείς πιθανόν να µη φταίτε, µου λέει ευγενικά το τετράδιο µε τα τετραγωνάκια. Σε κάθε περίπτωση, αυτά είναι τα αιτήµατά µας. Σας παρακαλούµε να τα µεταβιβάσετε στον γιο σας. Μου δίνουν ένα γραµµένο φύλλο χαρτί και ξαναµπαίνουν στην τσάντα. Το φύλλο λέει: «Οι κάτωθι υπογεγραµµένοι διαµαρτυρόµαστε έντονα για τις αγριότητες που ζούµε καθηµερινά. Και ζητούµε τα εξής: 1) Το αφεντικό µας να σταµατήσει να µας γεµίζει ζήτω, σχέδια, ψεύτικα µουστάκια και άλλα παράνοµα σχέδια, όσα δηλαδή δεν προβλέπει το σχολικό πρόγραµµα. 2) Να υποσχεθεί την ακεραιότητα των στυλό και των µολυβιών και να σταµατήσει να µασάει τις άκρες τους. 3) Τα µαρκαδοράκια να µπαίνουν στην κασετίνα και όχι πεταµένα άτακτα ανάµεσα στα υπόλοιπα πράγµατα. Ακόµα και σήµερα το πρωί το βιβλίο της Γεωγραφίας τραυµατίστηκε από αδέσποτο µαρκαδοράκι. Αν τα αιτήµατά µας δεν ικανοποιηθούν, θα κάνουµε τα πάντα ώστε το αφεντικό µας να µείνει στην ίδια τάξη. Υπογραφή: το Πρόχειρο, το Τετράδιο των Μαθηµατικών, το Τετράδιο των Εργασιών, το Μολύβι και τα λοιπά και τα λοιπά». Αύριο το πρωί θα βάλω τον γιο µου να διαβάσει αυτό το φύλλο. Ελπίζω να µη χρειαστεί να ξανακούσω τέτοιου είδους παράπονα. Τζάνι Ροντάρι, Παραµύθια σαν πλατύ χαµόγελο, εκδ. Μεταίχµιο

Για να κατεβάσετε το αρχείο πατήστε εδώ
Εκπαιδευτικός Ευτυχία Μπακογιάννη

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ - ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Στο παραπάνω βίντεο ο Μάνος Χατζηδάκις διερωτάται τι είναι παιδεία και δίνει τον ορισμό της, όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος.
Τι σημαίνει "παιδεία" σύμφωνα με το Μάνο Χατζηδάκι;
Ποια μορφή "παιδείας" προσφέρεται σήμερα;
Γιατί η "παιδεία" που ορίζει ο Μάνος Χατζηδάκις αποσιωπάται και δεν προσφέρεται δωρεάν;

Εκπαιδευτικός Κατσικονούρης Παναγιώτης

Ο εκδικητής

Κατσικονούρης Πάνος

Γεώργιος Χατζιδάκις

Κωνσταντινόπουλος Πάνος

Γιατί τα παιδιά μισούν το βιβλίο

Κατσικονούρης Πάνος

ΓΡΑΠΤΗ ΕΚΦΡΑΣΗ - ΠΥΡΠΟΛΩ ΤΗ ΝΑΥΑΡΧΙΔΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΑΡΗ

Μιας και βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν την επέτειο της Επανάστασης του 1821 είναι ενδιαφέρον να προσεγγίσουμε με τους μαθητές μας θέματα που αφορούν γεγονότα και ήρωες εκείνης της περιόδου.

Η επεξεργασία τέτοιων πληροφοριών μπορεί να μας βοηθήσει να καλλιεργήσουμε παράλληλα και άλλες δεξιότητες των μαθητών με ευχάριστο τρόπο.

ΣΤΟΧΟΣ

Γραπτή Έκφραση - Αφήγηση - Ημερολόγιο

ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

1. Ανάγνωση βιβλίου "Κωνσταντίνος Κανάρης"

2. Εστίαση - συζήτηση - επεξεργασία πληροφοριών γύρω από:

• ήρωα (χαρακτηριστικά - πορεία)
• ρόλος στην επανάσταση (βύθιση ναυαρχίδας)
• καταγωγή --> Ψαρά (ένδοξο νησί - πυλώνας για την επανάσταση)         

                              ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ -> ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΨΑΡΩΝ

3. Δραστηριότητα Γραπτής Έκφρασης (Ημερολόγιο - Αφήγηση)

Καταγράφω στο ημερολόγιό μου πώς βοήθησα τον Κανάρη στην βύθιση της Τούρκικης Ναυαρχίδας. 

Κατοικώ στα Ψαρά και ενώ καθόμουν εχθές αμέριμνος στο σπίτι μου χτύπησε η πόρτα... Ήταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης και μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Ήθελε να τον βοηθήσω να βυθίσει την Τούρκικη Ναυαρχίδα. Τι είπαμε, τι έζησα, πώς ένιωσα.

4. Εναλλακτική Δραστηριότητα :Εστίαση στην καταστροφή των Ψαρών.

Έχω επιζήσει από την καταστροφή και καταγράφω στο ημερολόγιό μου στιγμές, εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα από την τραγική αυτή μέρα.

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ:

Δεν μπορείς να φανταστείς...

Τι μέρα κι αυτή...

Σήμερα ο ουρανός σκοτείνιασε και το νησί σώπασε...

Δεν μπορώ να πιστέψω όσα έζησα...

Οι φλόγες...

Οι Τούρκοι μας περικύκλωσαν...

Τρέξαμε σε λόφους και προς τη θάλασσα...

Κοίταξα πίσω μου και...

Αυτά που είδαν τα μάτια μου...

Εκπαιδευτικός Μεμένιου Κατερίνα

«Όλοι οι γονείς είναι δειλοί»

Σε έναν κόσμο που αλλάζει και που σίγουρα είναι διαφορετικός από εκείνον στον οποίο μεγαλώσαμε εμείς ή –πολύ περισσότερο- οι προηγούμενες γενιές, τίθενται συνεχώς νέα διλήμματα. Ένα από αυτά απευθύνεται στο σύγχρονο γονέα, ο οποίος καλείται να αποφασίσει πώς θα μεγαλώσει το παιδί του και τι ελευθερίες θα του «παρέχει» όσο αυτό γνωρίζει και ανακαλύπτει τον – χωρίς αμφιβολία – γεμάτο κινδύνους αλλά και «θησαυρούς», έξω κόσμο. Η επιλογή αυτής της στρατηγικής ανατροφής των παιδιών έχει δημιουργήσει δύο σχολές. Η μία είναι πιο προοδευτική και η άλλη (η επικρατούσα) πιο συντηρητική. Η τελευταία, μάλιστα, γέννησε και  φαινόμενα της εποχής μας. Ένα από αυτά είναι ο υπερπροστατευτισμός. Η αλήθεια είναι πως καθημερινά όλο και περισσότεροι γονείς καταφεύγουν σε αυτόν με τη λογική «καλύτερα ασφυκτικός έλεγχος παρά επικίνδυνη ελευθερία». Όμως μήπως οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι βάζουν με αυτόν τον τρόπο μέσα στο σπίτι τους έναν άλλο – μεγαλύτερο σε κάποιες περιπτώσεις- κίνδυνο; Με αυτές τις σκέψεις κατά νου, σας παραθέτω, αγαπητοί γονείς ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε σε ένθετο της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» πριν λίγα χρόνια και σας καλώ να το διαβάσετε με την ευχή να είναι η αφορμή, ώστε να σκεφτείτε λίγο πιο διαφορετικά ή -αν θέλετε- λίγο πιο «σκεπτικιστικά» τα πράγματα. Ο τίτλος του είναι «Όλοι οι γονείς είναι δειλοί». Εγώ με τη σειρά μου θα προσέθετα και ένα ερωτηματικό σε αυτόν. Είναι, όντως, όλοι οι γονείς δειλοί;

Σας εύχομαι καλή και «έξυπνη» ανάγνωση

Σπύρος Γεωργακόπουλος

«Όλοι οι γονείς είναι δειλοί»

Το εκπαιδευτικό ριάλιτι «World’s Worst Mom» («Η χειρότερη μαμά του κόσμου») προβάλλεται από τα μέσα Ιανουαρίου στο Discovery Life Channel. Το εμπνεύστηκε η Λενόρ Σκενάζι, η δημοσιογράφος από τη Νέα Υόρκη που κέρδισε επάξια τον προαναφερθέντα τίτλο το 2008, όταν τόλμησε να ομολογήσει ότι άφησε τον εννιάχρoνο γιο της να μπει μόνος του στο μετρό. Μαινόμενοι γεννήτορες έπεσαν πάνω της να τη «λιντσάρουν» και κάπως έτσι πυροδοτήθηκε το ντιμπέιτ για την ανελευθερία των σύγχρονων παιδιών. Σιγά σιγά η καμπάνια «εγρήγορσης» της Σκενάζι άρχισε να κερδίζει έδαφος. Στο «World’s Worst Mom» η ίδια παρεμβαίνει για να συνετίσει γονείς που «πνίγουν» τα παιδιά τους μέσα σε τόνους χαρτί αεροπλάστ, αυτό με τις φυσαλίδες αέρα που χρησιμοποιείται για το περιτύλιγμα των εύθραυστων δώρων.

Αυτοί οι γονείς είναι πλέον ο κανόνας. Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τα σημερινά υπερπροστατευμένα και «μικροδιαχειριζόμενα» παιδιά της Δύσης μεγαλώνουν χωρίς τα στοιχειώδη διδάγματα επιβίωσης. Μπορεί να έχουν πλείστες (ακαδημαϊκές και άλλες) δεξιότητες, αλλά δεν είναι «street smart» (περπατημένα, της πιάτσας). Ητοι ένα εννιάχρονο αγόρι σήμερα μπορεί να παίζει στα δάχτυλα το MP4 ή το iPad, αλλά οι γονείς του τρέμουν να το αφήσουν έστω και για μισή ώρα μόνο στο σπίτι ή να το στείλουν στο γειτονικό μάρκετ με την προσφιλή λίστα: «Τυρί, ρύζι, καφέ, γάλα, Καμπά». Η δε απουσία ελεύθερου (όχι κατευθυνόμενου) παιχνιδιού συνδέεται άρρηκτα με την κατάθλιψη και τις αγχώδεις διαταραχές στην παιδική ηλικία (η συχνότητα των οποίων είναι, στις ΗΠΑ τουλάχιστον, πενταπλάσια έως οκταπλάσια σε σχέση με το 1950) και βέβαια με την πανδημία παιδικής παχυσαρκίας και διαβήτη τύπου 2. Τα παιδιά είναι πλέον καταδικασμένα να ζουν κάτω από μια οργουελική, γονική επίβλεψη (σημειωτέον ότι από τη δεκαετία του ’70 έως σήμερα η μέση απόσταση που μπορεί να διανύσει ένα παιδί μόνο του στη Βρετανία μειώθηκε σχεδόν κατά 90%).

Το ντιμπέιτ γύρω από τις παρενέργειες του «helicopter parenting» (όπως έχει βαφτιστεί η υπερπροστατευτική σχολή γονεϊκότητας) τροφοδοτείται διαρκώς. Προ ημερών ο καναδός συγγραφέας Μάικλ Κρίστι έγραψε στους «New York Times» ένα άρθρο με τίτλο «Ολοι οι γονείς είναι δειλοί» (μήνυμα που διαπνέει και το πρόσφατο, αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά του «If I Fall, If I Die»). Το άρθρο είναι κατά το ήμισυ μια κατάδυση στα δικά του παιδικά χρόνια, όταν ο ίδιος πέφτει θύμα μιας υπερπροστατευτικής (και αγοραφοβικής) μητέρας, η οποία παλεύει να καταπνίξει τo πάθος του για το σκέιτμπορντ. Ως πιτσιρικάς αντιστέκεται σθεναρά. Η μητέρα του συνεχίζει να παθαίνει κρίσεις πανικού κάθε φορά που τον βλέπει να ανεβαίνει πάνω στη σανίδα, ο ίδιος συνεχίζει να βιώνει τη μεταφυσική έξαψη του έφηβου σκέιτερ σπάζοντας σχεδόν νομοτελειακά κνήμες, περόνες, σπονδύλους και δόντια. Στα 17 του αποφασίζει να σπάσει και το γλιτσερό, μητρικό κουκούλι που τον κρατάει παγιδευμένο. Θα ζήσει για χρόνια μακριά (γυρνάει στο σπίτι του στα 32 του, όταν η μητέρα του πεθαίνει πλέον από καρκίνο).

Στο δεύτερο ήμισυ του άρθρου του ο Κρίστι σκύβει με συγκατάβαση πάνω από το αμάρτημα της μητρός του ανακαλύπτοντας τη δική του άτολμη γονεϊκότητα. Σαν κάτι να αλλάζει, μόλις γεννιέται ο γιος του: «Βγαίνοντας με το παιδικό καρότσι στο κυκλοφοριακό χάος του μεσημεριού, ένιωσα για πρώτη φορά συντονισμένος με την επικινδυνότητα του κόσμου τούτου, με την ευαλωτότητα του ανθρώπου απέναντί της. Η πόλη έμοιαζε ξαφνικά να δονείται από κινδύνους που για καιρό με άφηναν αδιάφορο: αυτοκίνητα που άλλαζαν απότομα πορεία, εν δυνάμει απαγωγείς, τοξικά αέρια και πεταμένες βελόνες». Η κατάσταση θα επιδεινωθεί: «Eφτασα στο σημείο να κλωτσήσω έναν σκύλο στο πάρκο γιατί μου φαινόταν ότι πήγαινε να δαγκώσει τον μικρό». «Ποτέ δεν πίστευα ότι γονεϊκότητα σημαίνει να μαθαίνεις να ζεις με αυτόν τον αδυσώπητο, οξύ φόβο» καταλήγει. Παρά ταύτα, η υπερπροστασία παραμένει (όπως γράφει η Ανθή Δοξιάδη στο «Ρίζες και φτερά», εκδ. Ποταμός) ένα είδος κακοποίησης. Το ταξίδι πάνω στη σανίδα εγγυάται κινδύνους αλλά και γνώση ζωής.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 01 Μαρτίου 2015

Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ - ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

                                                   Πατήστε εδώ
Εκπαιδευτικός Φωτεινή Κουτσοπούλου

Παιχνίδια με τους ήρωες του 1821

Τη βδομάδα αυτή που πλησιάζουμε προς τον εορτασμό της επετείου της 25^ης Μαρτίου, μπορούμε να παίξουμε με τους μαθητές μας διαδραστικά παιχνίδια με τους ήρωες του 1821, για να τους γνωρίσουν καλύτερα με έναν πιο ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο.

Παρακάτω ακολουθούν σύνδεσμοι, όπου θα βρείτε πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές παιχνιδιών με σύγχρονο λογισμικό, όπως κρεμάλα, αντιστοίχιση, εκατομμυριούχος, κρυπτόλεξο, σταυρόλεξο κ.ά.

·         https://learningapps.org/view4726696

·         https://learningapps.org/view4757381

·         https://learningapps.org/view4726612

·         https://learningapps.org/view4726644

·         https://learningapps.org/view4726508

·         https://learningapps.org/view4726828

·         https://learningapps.org/view4726734

·         https://learningapps.org/view4726672

Ευχαριστώ ιδιαίτερα την εκπαιδευτικό Βάσω Καραπά, που τα συγκέντρωσε.

Πηγή φωτογραφίας: https://fanpage.gr/plus/enimerosi/to-adoxo-telos-ton-ellinon-iroon-tis-epanastasis-tou-1821/

Εκπαιδευτικός: Βίκυ Ντόντου

Τα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους και «υιοθετούν» τα αγάλματα της Αθήνας

Ε’2 - blog Μαρία

ΕΛΛΑΔΑ

27.01.2017 | 10:56

Τα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους και «υιοθετούν» τα αγάλματα της Αθήνας

Μια πρωτοβουλία του Δήμου Αθηναίων ενάντια στην ασυνειδησία των βανδάλων

Ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, παρουσιάζει τη  Δευτέρα 30 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι, στο Δημαρχείο το πρωτότυπο πρόγραμμα «Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία». Η πρωτοβουλία έχει ως στόχο την ευαισθητοποίηση των μαθητών των δημοτικών σχολείων της Αθήνας για τα μνημεία της Αθήνας, με αφορμή τους βανδαλισμούς που παρατηρούνται σε αγάλματα και προτομές στο δημόσιο χώρο. 

  Πρόκειται για  μια πιλοτική εφαρμογή με την συνεργασία της Τεχνόπολης δήμου Αθηναίων και τα Γραφεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού της Πρωτοβάθμιας Διεύθυνσης του Υπουργείου Παιδείας.

Στόχος του προγράμματος «Το παιδί, η πόλη και τα μνημεία» είναι να καλλιεργήσει την αγάπη στην πόλη, τον σεβασμό στον δημόσιο χώρο μαθαίνοντας στα παιδιά την ιστορία της Αθήνας με αφορμή τα αγάλματα και τα μνημεία της, αλλά και τα ονόματα των δρόμων. 

https://www.athensvoice.gr/greece/338404_ta-paidia-vgainoyn-stoys-dromoys-kai-yiothetoyn-ta-agalmata-tis-athinas

Για να κατεβάσετε ολόκληρο το αρχείο πατήστε εδώ

Εκπαιδευτικός Λιανού Μαρία

ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Ο Ζ. είναι 16 ετών, από το Πακιστάν και ζει σε έναν ξενώνα της ΜΚΟ Praksis στην

Ελλάδα.

Όταν μου είπαν πως θα πάω σχολείο, σκεφτόμουν την πρώτη μέρα. Σκεφτόμουν

πώς θα είναι το κτίριο, πώς θα είναι τα παιδιά, η δασκάλα και αν θα έχουμε όλοι

θέση να κάτσουμε. Όταν ήρθε η μέρα και πήρα την απόφαση να πάω, σηκώθηκα,

έκανα μπάνιο φόρεσα τα καινούρια μου ρούχα, πήρα πρωινό, πήρα την καινούρια

μου τσάντα και έφυγα μαζί με τους φίλους μου. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι γιατί

πηγαίναμε σχολείο σε ξένη χώρα.

Όταν μπήκαμε στην τάξη, μου άρεσε που καθόμασταν όλοι μαζί. Αγόρια και

κορίτσια, μαζί. Στο Πακιστάν, τα αγόρια πηγαίνουν αλλού σχολείο από τα κορίτσια

και στα σχολεία με κορίτσια υπάρχουν μόνο δασκάλες - όχι δάσκαλοι. Εμείς είχαμε

μόνο άνδρες δασκάλους. Επίσης, σε αυτό το σχολείο είμαστε παιδιά από πολλές

χώρες. Αφγανιστάν, Πακιστάν, Συρία, Αφρική, Γεωργία, Αλβανία - όλοι μαζί. Την

πρώτη μέρα είχαμε και διερμηνείς. Μας εξήγησαν πώς λειτουργεί το σχολείο και

μας είπαν να μην κάνουμε φασαρίες. Η δασκάλα μάς ρώτησε τα ονόματά μας και

είπε πως θα μας βοηθήσει. Δεν μας βλέπει με διαφορετικά μάτια. Μας βλέπει το

ίδιο, σαν να είμαστε «δικοί της». Μας μιλούσαν όλοι πολύ όμορφα. Και τα παιδιά

είναι καλά μαζί μας. Μιλάμε όλοι μεταξύ μας από όλες τις χώρες. Οι δασκάλες δεν

ξεχωρίζουν τους καινούριους από τους παλιούς. Στο Πακιστάν οι καινούριοι

κάθονται στα πίσω καθίσματα, εδώ όλοι μαζί.

Την πρώτη μέρα στο μάθημα ελληνικών, η δασκάλα μάς ρώτησε ποιος ξέρει το

αλφάβητο. Μετά έγραψε στον πίνακα την Α-Β και την γράψαμε όλοι στα τετράδιά

μας. Μας έδωσαν και για το σπίτι μαθήματα και μας είπαν πως κάθε μέρα θα μας

δίνουν και θα μας ρωτούν την επόμενη. Τα άλλα μαθήματα δεν τα καταλαβαίναμε,

ούτε και τα βιβλία. Κάθε μάθημα έχει κι άλλο βιβλίο. Ήταν στην αρχή δύσκολο να

μάθουμε ποια δασκάλα είναι για κάθε μάθημα. Μετά τα καταφέραμε. Τώρα είναι

εντάξει.

Είναι καινούρια ζωή για εμάς και μου αρέσει. Όλα είναι καινούρια. Δεν μας

βλέπουν σαν ξένους. Μας βλέπουν σαν δικούς τους. Την πρώτη μέρα όλα ήταν πολύ

όμορφα. Και ακόμα είναι. Γι' αυτό και πάμε κάθε μέρα, όπως την πρώτη μέρα.

www.vice.com

ΑΣΚΗΣΕΙΣ

 Από πού προέρχεται το παραπάνω κείμενο; Είναι απόσπασμα από ένα

ημερολόγιο ή από ένα άρθρο και γιατί;

 Ποιος είναι ο σκοπός του συντάκτη;

 Ποιο ρηματικό πρόσωπο χρησιμοποιεί; Γιατί κάνει αυτήν την επιλογή;

 Να βρεις μια αντίθετη και μα συνώνυμη γα κάθε λέξη του κειμένου που

βρίσκεται σε κίτρινο φόντο.

 Να κάνεις οικογένεια λέξεων με τη λέξη «ξένος».

 Να γράψεις τα θηλυκά ουσιαστικά που παράγονται από τα παρακάτω

ρήματα στη γενική ενικού και την αιτιατική πληθυντικού: σκεφτόμουν,

αποφασίζω, να μάθουμε.

 Να κάνεις εγκλιτική αντικατάσταση στο β ́ πληθυντικό Αορίστου στα ρήματα:

να κάτσουμε, μας εξηγούν, δεν καταλαβαίναμε.

 Να αναγνωρίσεις το είδος των αντωνυμιών που είναι με έντονα μαύρα

γράμματα.

 Να αναγνωρίσεις συντακτικά τις λέξεις που βρίσκονται σε μπορντό φόντο.

 Να εντοπίσεις τις δευτερεύουσες προτάσεις στα χωρία σε γαλάζιο φόντο και

να αναφέρεις το είδος τους.

 Ποια ήταν τα στοιχεία του σχολείου που έκαναν το παιδί να το αγαπήσει;

 Ποια συναισθήματα σου αφήνει το κείμενο, αφού το διαβάσεις;

Εκπαιδευτικός: Μπακογιάννη Ευτυχία

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη

Εκπαιδευτικός Φωτεινή Κουτσοπούλου
Για να κατεβάσετε ολόκληρο το φυλλάδιο πατήστε εδώ

Κείμενο Επεξεργασίας -Οι Άθλιοι

Το παρακάτω απόσπασμα από το λογοτεχνικό έργο "Οι Άθλιοι" μπορεί να διδαχτεί συνοδευόμενο από τις παρακάτω ερωτήσεις κατανόησης πολλαπλής επιλογής.

Οι Άθλιοι
ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ (1802-1885)

Είμαστε στο Παρίσι του 1832. Οι Παριζιάνοι, δυσαρεστημένοι
με τον ανώτατο άρχοντά τους Λουδοβίκο-Φίλιππο, εξεγείρονται.
Ένα νέο αγόρι, ο Γαβριάς, άφησε την ασφάλεια
του οδοφράγματος όπου οι εξεγερμένοι* φίλοι του αντιστέκονται εναντίον των εθνοφρουρών.
Με κίνδυνο της ζωής του, προσπαθεί να γεμίσει ένα καλάθι με φυσίγγια των νεκρών στρατιωτών για να τα φέρει στους υπερασπιστές του οδοφράγματος απ’ τους οποίους
λείπουν τα πολεμοφόδια.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΑΒΡΙΑ

Μπουσουλούσε μπρούμυτα, έτρεχε με τα τέσσερα, βαστούσε το καλάθι στα δόντια του, στριφογύριζε, γλιστρούσε, αλαφροσέρνονταν, γυρόκλωθε απ’ τον ένα σκοτωμένο στον άλλον, κι άδειαζε τις μπαλάσκες* ή τις φυσιγγιοθήκες όπως ένας πίθηκος ανοίγει μια καρύδα.
     Απ’ το οδόφραγμα, απ’ το οποίο δεν είχε απομακρυνθεί ακόμα πολύ, δεν τολμούσαν να του φωνάξουν να γυρίσει πίσω, από φόβο μήπως προκαλέσουν απάνω του την προσοχή των αντιπάλων. 
Απάνω σ’ ένα πτώμα δεκανέα βρήκε ένα φλασκί με μπαρούτι*.

•                     Αυτό είναι για τη δίψα, είπε βάζοντάς το μέσα στην τσέπη του.

    Με το να πηγαίνει όλο πιο πέρα, έφτασε στο σημείο όπου η καταχνιά των πυροβολισμών γινόταν διάφανη...
Τη στιγμή που ο Γαβριάς ξαλάφρωνε απ’τα φυσέκια του ένα λοχία που κοίτονταν νεκρός κοντά σ’ ένα οδόσημο, μια σφαίρα χτύπησε απάνω στο κουφάρι.
- Πανάθεμά τους! Έκαμε ο Γαβριάς. Μου σκοτώνουν τώρα και τους νεκρούς μου.   
Μια δεύτερη σφαίρα άστραψε στο λιθόστρωτο, δίπλα του. Μια τρίτη έριξε κάτω το καλάθι του.
Ο Γαβριάς κοίταξε και είδε πως αυτή προερχόταν απ’ το προάστιο.
Ανασηκώθηκε τότε ολόισος, ολόρθος με τα μαλλιά του στον άνεμο. Με τα χέρια στη μέση με το βλέμμα καρφωμένο στους εθνοφρουφρούς του πυροβολούσαν, και τραγούδησε:
Το Ναντέρ1 είν’άθλιο μέρος,
φταίει εκείνος ο Βολταίρος2 ,
τούβλα είναι στο Παλαισώ3 
φταίει εκείνος ο Ρουσσώ4 .

1  Προάστιο στα δυτικά του Παρισιού.

2  Γάλλος συγγραφέας

3 Προάστιο στα νότια του Παρισιού.

4 Γάλλος συγγραφέας.

    Έπειτα σήκωσε από χάμου το καλάθι του, έβαλε μέσα τα φυσέκια που είχαν πέσει, χωρίς να χάσει ούτ’ ένα και προχωρώντας προς το μέρος των πυροβολισμών έσκυψε ν’απογυμνώσει μιαν άλλη μπαλάσκα. Εκεί παρά λίγο να τον πετύχει μια τέταρτη σφαίρα. Ο Γαβριάς τραγούδησε:

Αν δεν είμαι αφέντης βέρος,
φταίει εκείνος ο Βολταίρος,
αν με κράζουν νεοσσό,
φταίει εκείνος ο Ρουσσώ.

    Μια πέμπτη σφαίρα δεν κατάφερε παρά να του αποσπάσει μια τρίτη στροφή:

Αν πειράζω ιδιαιτέρως
φταίει εκείνος ο Βολταίρος,
τους παράδες αν μισώ,
φταίει εκείνος ο Ρουσσώ.

    Αυτό τράβηξε έτσι κάμποση ώρα.
Το θέαμα ήταν τρομερό και θελκτικό. Ο Γαβριάς, ενώ τον ντουφεκούσαν, κορόιδευε τις ντουφεκιές. Φαινόταν πως έκανε πολύ γούστο. Ήταν το σπουργίτι που τσιμπούσε τους κυνηγούς. Σε κάθε ομοβροντία απαντούσε με μια στροφή. Τον σκόπευαν αδιάκοπα κι όλο δεν τον πετύχαιναν. Οι εθνοφρουφοί κι οι στρατιώτες γελούσαν καθώς τον ζύγισαν με το μάτι...
Ωστόσο, μια σφαίρα ριγμένη πιο εύστοχα ή πιο ύπουλη απ’ τις άλλες, κατάφερε να πετύχει το παιδί-πυγολαμπίδα*. Είδαν το Γαβριά να τρικλίζει, έπειτα έγειρε χάμου. Όλοι απ’ το οδόφραγμα έβγαλαν ένα ξεφωνητό. Αλλά... ο Γαβριάς δεν έπεσε παρά για να ξανασηκωθεί. Ανακάθισε, ενώ μια μακριά χαρακιά αίματος αυλάκωνε το πρόσωπό του. Σήκωσε τα δυο του μπράτσα στον αέρα, κοίταξε προς το μέρος απ’όπου τον είχαν πυροβολήσει κι άρχισε να τραγουδάει:

Γλίστρησα, κι ας είναι θέρος,
φταίει εκείνος ο Βολταίρος,
ένα ρούπι και μισό, 
φταίει εκείνος ο...

    Αλλά δεν αποτελείωσε. Μια δεύτερη σφαίρα του ίδιου σκοπευτή τον σταμάτησε μονομιάς. Αυτήν τη φορά έπεσε με τα μούτρα στο λιθόστρωτο και δεν ξανασάλεψε πια. Αυτή η μεγάλη ψυχούλα είχε πετάξει πέρα.

Λεξικό
* ανακάθισε: κάθισε πίσω, πάνω στα πισινά του.
*  εξεγερμένοι: (συν.) επαναστατημένοι.
* μπαλάσκες: θήκη καλυμμένη με δέρμα που το έφερναν στη ζώνη ή στη ζωστήρα
τους, όπου οι στρατιώτες έβαζαν τα φυσίγγια τους. 
* πυγολαμπίδα:  Έντομο που βγάζει από πίσω μια μικρή φλόγα που αναβοσβήνει.
Λέγεται για κάποιον που είναι σβέλτος, γρήγορος, άπιαστος.
* φλασκί με μπαρούτι: μικρό πλατύ δοχείο, όπου έβαζαν το μπαρούτι για τα
φλογοβόλα όπλα.

Εκπαιδευτικός Σταύρος Παπαδάκης
Για να κατεβάσετε και τις ασκήσεις πατήστε εδώ

Το νησί των θησαυρών - Κείμενο Επεξεργασίας

Αρχική επεξεργασία: Κολοβός Στέφανος

Τροποποίηση και 2^η επεξεργασία: Γεωργακόπουλος Σπύρος

Το νησί των θησαυρών
ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΟΥΙΣ ΣΤΗΒΕΝΣΟΝ (1850 - 1894)

Κατά το 18ο αιώνα μια ομάδα ατρόμητων ναυτικών μπάρκαραν στην «Ισπανιόλα» για να ψάξουν να βρουν το μυθικό θησαυρό του καπετάνιου Φλιντ. 
Τα μέλη της ομάδας δεν υποψιάζονται τις φοβερές δοκιμασίες που τους περιμένουν όταν η «Ισπανιόλα» φτάσει στο τέρμα του ταξιδιού τους…

ΤΟ ΝΗΣΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

    Σταθήκαμε στο μέρος όπου μια άγκυρα ήταν σημαδεμένη στο χάρτη, σε απόσταση πιο λίγο από μισό μίλι* από την ακτή, ανάμεσα στη στεριά και στο Νησάκι του Σκελετού. Ο βυθός της θάλασσας ήταν από λεπτή άμμο. Μόλις ρίξαμε άγκυρα, χιλιάδες πουλιά θορυβήθηκαν και σκόρπισαν φτερουγίζοντας απάνω απ’ το δάσος. Ξανακατέβηκαν όμως σε τέσσερα πέντε λεπτά κι όλα βυθίστηκαν πάλι στη σιωπή. 

Τα δέντρα φτάνανε σχεδόν ως εκεί που έφτανε η θάλασσα όταν είχε παλίρροια και τα υψώματα βρίσκονταν σε αρκετή απόσταση. Δυο ρυάκια χύνονταν σ’ ένα είδος λιμνούλας που ξεχείλιζε κι έβρεχε τα γύρω χώματα, κάνοντάς τα μαλακά κι υγρά. Έτσι η βλάστηση, σ’ αυτό το μέρος της ακτής, ήταν σαν μολυσμένη. 

    Ένα μικρό κάστρο τριγυρισμένο από τείχος ήτανε χτισμένο δεξιά, όπως θα δούμε και πιο ύστερα. Μα ήταν αδύνατο αν το διακρίνεις από τη σκούνα* γιατί το κρύβανε τα δέντρα, και αν δεν είχαμε το χάρτη ξεδιπλωμένο απάνω στον μπούσουλα* , θα μπορούσαμε να πιστέψουμε απ’ την αγριάδα της τοποθεσίας πως ήμασταν οι πρώτοι που μπαίναμε σε τούτο το λιμάνι απ’ τον καιρό που το νησί βγήκε από τη θάλασσα. Δεν άκουγες ούτε φύσημα αέρα ούτε τον παραμικρό άλλο θόρυβο, εκτός από τα κύματα που σπάζανε στα βράχια σ’ ένα μίλι απόσταση. Η ατμόσφαιρα μύριζε στεκούμενα νερά, φύλλα και σάπιους κορμούς δέντρων. Παρατήρησα πως η εντύπωση του γιατρού από το νησί δεν ήταν καλή κι έκανε ένα μορφασμό σαν να ’χε μυρίσει κλούβιο αυγό. 

Για να κατεβάσετε τη διδασκαλία πατήστε εδώ

Περιγράφω τον Πειραιά

Εκπαιδευτικός Κατερίνα Μεμένιου

ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑ - ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΕΙΑ

Εφόσον μελετήσετε τις παραπάνω ιστορικές πηγές, να καταγράψετε τα επιχειρήματα των εικονομάχων, των εικονολατρών και του αυτοκράτορα Λέοντα Ε'.

Στη συγκεκριμένη εικόνα παρουσιάζονται οι εικονομάχοι να καλύπτουν την εικόνα του Χριστού με ασβέστη. Η πράξη αυτή παραλληλίζεται με τη σταύρωση του Χριστού. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτό τον παραλληλισμό;

Εκπαιδευτικός Παναγιώτης Κατσικονούρης

«ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΟΥΣ ΛΩΤΟΦΑΓΟΥΣ»

Κατευθυνόμενος αυτοσχεδιασμός:

(απαραίτητο αντικείμενο: ψεύτικοι λωτοί)

Αφήγηση και οδηγίες από τον εκπαιδευτικό:

·         Είναι νύχτα και το κύμα σε ξέβρασε στη Χώρα των Λωτοφάγων

·         Κοιμάσαι

·         Σε ξυπνούν οι ακτίνες του ήλιου

·         Αρχίζεις να ξυπνάς, να σηκώνεσαι → παρατηρείς γύρω σου

·         Είναι πανέμορφα

·         Εξερευνείς

·         Είσαι ενθουσιασμένος

·         Αναρωτιέσαι ποιοι ζουν εδώ

·         Πώς να μοιάζουν;

·         Είναι φιλόξενοι;

·         Κοιτώντας γύρω σου, κάτι σου τραβάει την προσοχή, πας προς το μέρος του

·         Είναι δέντρα με λωτούς

·         Κάποιοι είναι πεσμένοι κάτω

·         Τρέχεις να τους δεις από κοντά

·         Δεν έχεις δει ξανά τέτοιο φρούτο

·         Το παρατηρείς, το μυρίζεις, το αγγίζεις, το δοκιμάζεις

·         Κόβεις κι άλλα, γιατί σου αρέσουν

·         Ξεχνάς τα πάντα (συντρόφους και πατρίδα)

·         Είσαι ευτυχισμένος… Χαίρεσαι…

Μουσική υπόκρουση: “The very best of Bach”

Στόχοι: συνεργασία, έκφραση, απελευθέρωση, παιχνίδι, βιωματική προσέγγιση της Οδύσσειας

Θεατρικές δράσεις:

·         Ρόλος στον τοίχο:

Τι μπορεί να είναι ο «λωτός»;

Σε ένα χαρτί, στο οποίο είναι ζωγραφισμένος ένας λωτός, τα παιδιά γράφουν τι μπορεί να είναι ο «λωτός». Τι είναι αυτό, που δίνει στιγμιαία ευχαρίστηση στον καθένα και τον κάνει να ξεχνιέται.

·         Τα παιδιά, χωρισμένα σε ομάδες, δημιουργούν σκηνές με θέμα «Τι θέλω να ξεχάσω και παραμένω στη χώρα των Λωτοφάγων.

·         Τα παιδιά χωρισμένα σε ομάδες, (αυτοί που θέλουν να φύγουν κι αυτοί που επιθυμούν να παραμείνουν) παραθέτουν τα επιχειρήματά τους αντίστοιχα υπέρ και κατά της παραμονής στη χώρα των Λωτοφάγων.

·         Συζήτηση αναστοχασμού: «Μπορεί η ύπαρξη του λωτού να έχει θετική πλευρά;»

Στόχοι: Να διερευνήσουν α) ποιες είναι αιτίες της προτίμησης της λήθης έναντι της μνήμης, β) Ποιες είναι οι συνέπειες κάθε επιλογής; γ) Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς μνήμη;

Εκπαιδευτικός Βίκυ Ντόντου

Περί Παιδείας Παρακαταθήκη Ιωάννου Καποδίστρια

Κατεβάστε δωρεάν το βιβλίο εδώ 

ΣΠΟΝΔΥΛΩΤΑ & ΑΣΠΟΝΔΥΛΑ

Φυλλάδια Εργασίας εδώ

Εκπαιδευτικός Σπύρος Γεωργακόπουλος