Εξαιρετικό κείμενο που αναδεικνύει τη σπουδαία, συμβολική γραφή του Μπουσκάλια. Στην ιστορία αυτή έμμεσα σκιαγραφείται ο τύπος του ανθρώπου που έχει περιχαρακωθεί, υψώνοντας τα δικά του νοητά φράγματα, και αναμένει από τους άλλους να τον βοηθήσουν. Μόνος του φοβάται ∙ διστάζει να σπάσει τα περιοριστικά δεσμά. Δε δοκιμάζει το άγνωστο, γιατί έχει συνηθίσει αυτή την κατάσταση της απομόνωσης και τρέμει καθετί ανοίκειο.
Είναι πολλές οι φορές που οι μαθητές μας έχουν δημιουργήσει τα δικά τους «οχυρά». Το συγκεκριμένο κείμενο πιθανόν να μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε, μαθητές και εκπαιδευτικοί, πως δε φτιαχτήκαμε για να ζούμε τη ζωή μας μέσα σε βελανίδια και καρύδες. Πόσο όμορφη μπορεί να είναι η ζωή, όταν βιώνουμε λιγότερα απ’ όσα μπορούμε, όταν βλέπουμε λιγότερα απ’ αυτά που παρουσιάζονται μπροστά μας κι όταν ακούμε ελάχιστα απ’ αυτά που λέγονται για εμάς; Συνάμα καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως κανείς δεν μπορεί να καταρρίψει τη δική μας ασπίδα, αν εμείς δεν πασχίσουμε γι’ αυτό. Αν δε δοκιμάζεις τις δυνάμεις σου , τότε χώνεσαι στην καρύδα σου και ζεις τον ψυχικό και πνευματικό θάνατο, μια ζωή δίχως στόχους και επιθυμίες.
Όλη τη ζωή μου έζησα σε μια καρύδα.. Δεν είναι σπουδαίος τόπος να ζει κανείς; Ήταν στενάχωρα και σκοτεινά ιδιαίτερα το πρωί που έπρεπε να ξυριστώ. Εκείνο όμως που μʼ ενοχλούσε πιο πολύ ήταν η έλλειψη επαφής με τον έξω κόσμο. Αν κανένας δεν έβρισκε την καρύδα και δεν αποφάσιζε να την σπάσει, ήμουνα καταδικασμένος να ζήσω όλη μου τη ζωή μέσα σε μια καρύδα. Ίσως και να πεθάνω εκεί.
Πέθανα μέσα σʼ αυτή την καρύδα. Κανά δυο χρόνια αργότερα κάποιοι βρήκαν την καρύδα και την έσπασαν και με βρήκαν μέσα ζαρωμένο και ξεραμένο. «Τι κρίμα», είπαν, «αν τον βρίσκαμε πιο νωρίς, ίσως να μπορούσαμε να τον σώσουμε. Ίσως να υπήρχαν κι άλλοι κλεισμένοι έτσι σαν κι αυτόν».
Άρχισαν λοιπόν να τριγυρίζουν και να σπάνε όλες τις καρύδες. Ήταν ανώφελο όμως. Ήταν χωρίς νόημα. Ήταν χαμένος καιρός. Άνθρωποι που αποφασίζουν να ζήσουνε μέσα σε μια καρύδα, τέτοιοι τρελοί υπάρχουν μόνο ένας στο εκατομμύριο. Γιατί βλέπετε, δεν μπορούσα να τους πω πως έχω έναν αδερφό που ζει μέσα σʼ ένα βελανίδι…
Εκπαιδευτικός Μαρία Λιανού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου