Το νησί των θησαυρών - Κείμενο Επεξεργασίας

Αρχική επεξεργασία: Κολοβός Στέφανος

Τροποποίηση και 2^η επεξεργασία: Γεωργακόπουλος Σπύρος

Το νησί των θησαυρών
ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΟΥΙΣ ΣΤΗΒΕΝΣΟΝ (1850 - 1894)

Κατά το 18ο αιώνα μια ομάδα ατρόμητων ναυτικών μπάρκαραν στην «Ισπανιόλα» για να ψάξουν να βρουν το μυθικό θησαυρό του καπετάνιου Φλιντ. 
Τα μέλη της ομάδας δεν υποψιάζονται τις φοβερές δοκιμασίες που τους περιμένουν όταν η «Ισπανιόλα» φτάσει στο τέρμα του ταξιδιού τους…

ΤΟ ΝΗΣΙ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ

    Σταθήκαμε στο μέρος όπου μια άγκυρα ήταν σημαδεμένη στο χάρτη, σε απόσταση πιο λίγο από μισό μίλι* από την ακτή, ανάμεσα στη στεριά και στο Νησάκι του Σκελετού. Ο βυθός της θάλασσας ήταν από λεπτή άμμο. Μόλις ρίξαμε άγκυρα, χιλιάδες πουλιά θορυβήθηκαν και σκόρπισαν φτερουγίζοντας απάνω απ’ το δάσος. Ξανακατέβηκαν όμως σε τέσσερα πέντε λεπτά κι όλα βυθίστηκαν πάλι στη σιωπή. 

Τα δέντρα φτάνανε σχεδόν ως εκεί που έφτανε η θάλασσα όταν είχε παλίρροια και τα υψώματα βρίσκονταν σε αρκετή απόσταση. Δυο ρυάκια χύνονταν σ’ ένα είδος λιμνούλας που ξεχείλιζε κι έβρεχε τα γύρω χώματα, κάνοντάς τα μαλακά κι υγρά. Έτσι η βλάστηση, σ’ αυτό το μέρος της ακτής, ήταν σαν μολυσμένη. 

    Ένα μικρό κάστρο τριγυρισμένο από τείχος ήτανε χτισμένο δεξιά, όπως θα δούμε και πιο ύστερα. Μα ήταν αδύνατο αν το διακρίνεις από τη σκούνα* γιατί το κρύβανε τα δέντρα, και αν δεν είχαμε το χάρτη ξεδιπλωμένο απάνω στον μπούσουλα* , θα μπορούσαμε να πιστέψουμε απ’ την αγριάδα της τοποθεσίας πως ήμασταν οι πρώτοι που μπαίναμε σε τούτο το λιμάνι απ’ τον καιρό που το νησί βγήκε από τη θάλασσα. Δεν άκουγες ούτε φύσημα αέρα ούτε τον παραμικρό άλλο θόρυβο, εκτός από τα κύματα που σπάζανε στα βράχια σ’ ένα μίλι απόσταση. Η ατμόσφαιρα μύριζε στεκούμενα νερά, φύλλα και σάπιους κορμούς δέντρων. Παρατήρησα πως η εντύπωση του γιατρού από το νησί δεν ήταν καλή κι έκανε ένα μορφασμό σαν να ’χε μυρίσει κλούβιο αυγό. 

Για να κατεβάσετε τη διδασκαλία πατήστε εδώ