«όπως τα πεύκα
Κρατούνε τη μορφή του αγέρα
Ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί
Το ίδιο τα λόγια
Φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου
Κι ο άνθρωπος έφυγε, δεν είναι εκεί.»
(Γ.ΣΕΦΕΡΗΣ)
Οι στίχοι αυτού του Νομπελίστα
ποιητή μας αποκτούν σάρκα τα οστά στην επιστολή του Καποδίστρια προς το φίλο
του Εϋνάρδο δεκατέσσερις μέρες πριν τη δολοφονία του! Στο κείμενο αυτό φεγγρίζει
η πεποίθηση του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος πως ο ξένος παράγοντας (τα
εξωτερικά) δρομολογεί (ακολουθίαι ευθείαι) τις εξελίξεις (επαναστατικά
προπετεύματα) στο εσωτερικό του νεοπαγούς κράτους υπονομεύοντας τις όποιες
προσπάθειές του! Μάλιστα ο Κυβερνήτης
για να αποδώσει ακριβέστερα τη δράση αυτών, που χάριν ιδίου οικονομικού
συμφέροντος, έχουν αναλάβει την ευθύνη της ανατροπής του χρησιμοποιεί τη
χαρακτηριστική λέξη «εργολαβούντες».
Γνωρίζει πολύ καλά πως «μια δράκα
ανθρωπαρίων μεταλλοθέων» έχει συστήσει στην Ύδρα, κυρίως, αλλά και στο Ναύπλιο
ισχυρά κέντρα αντικαποδιστριακού αγώνα. Την ίδια στιγμή δεν έχει οβολό στα
κρατικά ταμεία του γι’ αυτό το λόγο αναγκάζεται να κόψει χαρτονόμισμα για
εσωτερική, προσωπική χρήση.
Δυστυχώς «οι σύμμαχοι αυλαί» ενώ
υπόσχονται χορήγηση δανείων (χρηματικά βοηθήματα) δεν τα δίνουν σπρώχνοντας το κυβερνητικό
έργο του στην αβεβαιότητα.
Στη συνέχεια της επιστολής του ο «μπαρμπα-διάννης»
όπως τον αποκαλούσε ο «άγαιος», «ανέστιος» λαός του, κάνει λόγω για ανθρώπους
που σφετερίζονται το δημόσιο συμφέρον (σφετεριστάς των δημοσίων) και για στήλες
εφημερίδων (ΑΠΟΛΛΩΝ) που με λιβελλογραφήματα «χαλεπαίνουσι» έργο της, το έργο της
ανασυγκρότησης και μηχανεύονται την ανατροπή του. Ματιοπονούν, όμως, γιατί
κανένας φόβος δεν μπορεί να τον «παρεκτρέψει της προβεβλημένης…πορείας» του!!!Συγκλονίζει
η λέξη «προβεβλημένη» γιατί με παρρησία και εξομολογητική διάθεση δηλώνει πως ο
δρόμος τού μαρτυρίου του τα έχει, «πνευαμτικό τω τρόπω» αποκαλυφθεί. Βαδίζει
ευσυνείδητα προς το «εκούσιον πάθος». Ανεβαίνει προς το δικό του Γολγοθά με
στέρεη την πίστη πως «η μαρτυρία των πράξεών του» θα αποδείξει τη γνησιότητα,
την ανιδιοτέλεια του έργου του!
Στο κλείσιμο της επιστολής του η
γραφίδα του Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια ενσταλάζει στο χαρτί μόνο καρδιακό αχειροποίητο
μελάνι! Αν κανείς εγκύψει στη φράση «έζησα εν τω κόσμω μέχρι της αποκλίσεως της
ζωής μου καταθυμίως», τότε σίγουρα θα ψελλίσει: «Βλέπω την αλληλουχία των
κρυφών νοημάτων» (Άξιον Εστί – Οδ. Ελύτης). Ο Ι. Καποδίστριας καταθέτει σε αυτό
το σημείο το αξίωμα, τη φιλοσοφία της ζωής του: έζησα στον κόσμο μέχρι το τέλος
(της αποκλίσεως) της ζωής μου, κατά πως επιθυμούσε η ψυχή μου (καταθυμίως)!
Θεωρεί αδύνατο να μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο απ’ αυτό που η ψυχή του αναπαύεται
και γεύεται ως θυσιαστική αγάπη για τη φιλτάτη πατρίδα και καταλήγει με την
προορατική φράση «και ας γείνη ό,τι γείνη»
Αξίζει ως κατακλείδα να
μνημονευθεί στο σημείο αυτό ο ιστορικός της Ελληνικής Επανάστασης και εκδότης της
εφημερίδας «ΑΙΩΝ», Φιλήμων, όταν απευθυνόμενος προς τον Όθωνα έγραφε «ενθυμήσου
αυτούς που έβλαψαν και βλάπτουν την πατρίδα. Το ξενικόν πνεύμα δεν
ευχαριστήθηκε παρά μόνον με το θάνατο του κυβερνήτη!»
Για να κατεβάσετε το αρχείο ως pdf εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου