Το χρώμα του φεγγαριού

Κείμενο: Απόσπασμα από «Το χρώμα του φεγγαριού» (Α. Παπαδάκη)

«-Ποιός είναι ο δυνατός; Ρώτησε ξαφνικά το δέντρο.

- Αυτός που περπατά μέσα στη νύχτα μόνος του. Κι όμως, φοβάται τόσο το σκοτάδι. Αυτός που περιμένει στην πλαγιά τους λύκους. Κι ας τρέμει σαν το λαγό ακούγοντας τα ουρλιαχτά τους. Αυτός που γλιστράει, που γονατίζει, που γεμίζει λάσπες. Που χώνεται στο θολό ποτάμι ως το λαιμό. Και μια στιγμή, μέσα στο χαλασμό, απλώνει τα παγωμένα χέρια του, κόβει κίτρινες μαργαρίτες και στολίζει τα μαλλιά του. Αυτός είναι ο δυνατός...»

Στόχος: Να δείξουμε στα παιδιά μας ότι το παν είναι η προσπάθεια. Να μάθουν να «τσαλακώνονται» και να μην αποτυγχάνουν μπροστά στο φόβο της ίδιας της αποτυχίας.

Σύντομη πορεία:

1)      Δείχνω τη διπλανή εικόνα:

Ακολουθεί σχολιασμός και προβληματισμός.

(Τι δείχνει; Ποιο το μήνυμα;)

2)      Διαβάζουμε το απόσπασμα – κείμενο.

3)      Ζητούμε από τα παιδιά να ορίσουν το δυνατό άνθρωπο και να σκεφτούν αν αυτός ο ορισμός είναι διαφορετικός από αυτόν που θα έδιναν πριν την ανάγνωση.

4)      Γίνεται σύνδεση της έννοιας «δυνατός» με την έννοια «προσπάθεια»

5)      Γίνεται αναφορά στο θέμα: «Αποτυχία à Πώς να την αξιοποιήσω?

6)      Καταλήγουμε στο συμπέρασμα: « Αξίζει να παλεύεις, να τσαλακώνεσαι, να προσπαθείς για να πετύχεις. Μπορεί να πέσεις ή να αποτύχεις πολλές φορές, αλλά αυτό είναι απαραίτητο για να κερδίσεις την τελική μάχη. Η φαινομενική τελειότητα, άλλωστε, είναι επικίνδυνη!»

7)      Για το τέλος τους δίνω για σχολιασμό το γνωστό απόφθεγμα του Μπρεχτ:

«Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει»