Η εκπαίδευση δεν είναι μόνο
η μετάδοση γνώσεων, αλλά και η ανάπτυξη των κοινωνικών και συναισθηματικών
δεξιοτήτων των παιδιών. Σήμερα, οι εκπαιδευτικοί χρησιμοποιούν διάφορους
τρόπους για να κάνουν τη μάθηση πιο διαδραστική και ενδιαφέρουσα. Ένας πολύ αποτελεσματικός
τρόπος είναι τα παιχνίδια ενδυνάμωσης μέσα στη σχολική τάξη.
Τα παιχνίδια αυτά βασίζονται
στη συνεργασία, τη δημιουργικότητα και την ομαδικότητα. Μέσα από αυτά, τα
παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, να επικοινωνούν, να λύνουν προβλήματα και να
αντιμετωπίζουν προκλήσεις μαζί. Επιπλέον, τα παιχνίδια βοηθούν τα παιδιά να
εκτιμούν τη διαφορετικότητα, να σέβονται τους άλλους και να αναπτύσσουν την
ενσυναίσθηση τους.
Τα παιχνίδια ενδυνάμωσης
δίνουν επίσης στα παιδιά την ευκαιρία να νιώσουν επιτυχία και αυτοπεποίθηση
καθώς καταφέρνουν να πετύχουν στόχους ή να ολοκληρώσουν δραστηριότητες. Αυτό
ενισχύει την αυτοεκτίμησή τους και κάνει τη μάθηση πιο διασκεδαστική. Μέσα από
τη συμμετοχή σε αυτά τα παιχνίδια, τα παιδιά αναπτύσσουν τη δημιουργικότητά
τους, τη σκέψη τους και τη μνήμη τους, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουν να
συνεργάζονται καλύτερα με τους συμμαθητές τους.
Η ένταξη παιχνιδιών στη
σχολική τάξη καθιστά τη μάθηση πιο ενδιαφέρουσα και ζωντανή. Τα παιδιά
συμμετέχουν ενεργά, διασκεδάζουν και ταυτόχρονα μαθαίνουν σημαντικά πράγματα
για τον εαυτό τους και τους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο, η εκπαίδευση γίνεται
πιο δυναμική, δημιουργική και αποτελεσματική.
Είναι από τις πιο σιωπηλές μορφές πένθους της εποχής μας: η μοναξιά των ηλικιωμένων που κάθονται μπροστά σε ένα στρωμένο τραπέζι, χωρίς να ακούγεται πια το τρίξιμο της καρέκλας από την επιστροφή του παιδιού ή το γέλιο του εγγονού. Ζουν ένα είδος «αποσυνδέσεως εντός της εγγύτητας»— βρίσκονται ένα τετράγωνο πιο κάτω ή πιο πάνω, αλλά έχουν χαθεί μέσα στην υπερσυνδεδεμένη ερημία των νέων ρυθμών. Δεν πρόκειται για αδιαφορία μόνο, είναι το σύμπτωμα μιας κοινωνίας που δεν αντέχει πια τη διάρκεια, τη μνήμη, το τραπέζι. Γιατί το οικογενειακό τραπέζι είναι ο κατεξοχήν τόπος όπου συναντιούνται τα σώματα και οι χρόνοι, εκεί όπου η κουζίνα γίνεται θεσμός και το φαγητό, μυστήριο σχέσης. Όταν λείπει το κάλεσμα για φαγητό, λείπει και η αφορμή για συνάντηση — και η απουσία αυτή, με τον καιρό, γίνεται καθεστώς.
Αυτή η απομάκρυνση δεν είναι απλώς προϊόν αμέλειας, είναι μορφή άμυνας. Ο σύγχρονος άνθρωπος, απορροφημένος από την επιτελεστικότητα της καθημερινότητας, φοβάται τον καθρέφτη που του κρατά η τρίτη ηλικία: το πρόσωπο του πατέρα ή της μητέρας του φέρει τη μνήμη του χρόνου, την υπόμνηση της φθοράς, το ανείπωτο της τρυφερότητας που δεν προλαβαίνουμε να εκφράσουμε. Έτσι αποφεύγει τη συνάντηση όχι επειδή δεν αγαπά, αλλά επειδή δεν αντέχει τη συνειδητοποίηση του χρέους της αγάπης.
Της αγάπης ως πράξης, όχι ως συναισθήματος.
Το τηλέφωνο γίνεται μια γρήγορη μετάθεση της ευθύνης — «είμαι καλά;» «είσαι καλά;» — χωρίς να ειπωθεί τίποτα, χωρίς να ακουστεί το κουτάλι μέσα στο πιάτο, χωρίς τη μυρωδιά του μαγειρεμένου φαγητού που δένει τα μέλη της οικογένειας σε κοινό χρόνο.
Αυτή η απώλεια του μαγειρέματος δεν είναι τυχαία. Είναι το σημάδι μιας απομαγείας της καθημερινής ζωής. Το φαγητό, κάποτε πράξη προσφοράς, σχέσης και τελετουργίας, έχει μετατραπεί σε καταναλωτικό γεγονός. Οι Κυριακές έξω στα εστιατόρια δεν είναι απλώς αλλαγή συνηθειών, είναι ένδειξη μιας κοινωνίας που έχει απολέσει την εσωτερικότητα της φιλοξενίας. Το σπίτι δεν είναι πια τόπος, αλλά σταθμός. Η κατσαρόλα δεν βράζει από αγάπη, αλλά από μνήμη — και όταν σταματά να βράζει, σβήνει κι ένα κομμάτι της οικειότητας. Οι γιαγιάδες που συνεχίζουν να στρώνουν το τραπέζι, παρότι γνωρίζουν πως κανείς δεν θα έρθει, είναι οι τελευταίοι φύλακες της σχέσης, οι τελευταίοι ποιμένες της κοινότητας. Κρατούν, μέσα στην κουζίνα τους, ένα υπόλειμμα ανθρωπιάς απέναντι σε μια κοινωνία που, όσο πιο πολύ επικοινωνεί, τόσο λιγότερο συναντιέται.
Ίσως, λοιπόν, δεν πρόκειται μόνο για μοναξιά, αλλά για μια νέα μορφή κοινωνικής ασθένειας: την απουσία του κοινού χρόνου. Το μαγείρεμα και το κάλεσμα δεν είναι παρωχημένες χειρονομίες. Είναι μορφές αντίστασης απέναντι στην αποξένωση. Κάθε φορά που ένα παιδί κάθεται στο τραπέζι της μάνας ή της γιαγιάς του, αποκαθίσταται, έστω και για λίγο, ο δεσμός της μνήμης και της συνέχειας. Και κάθε φορά που αυτό δεν συμβαίνει, ο κόσμος γίνεται λίγο πιο ψυχρός, λίγο πιο σιωπηλός — ένας κόσμος χωρίς άρωμα μαγειρεμένου φαγητού, χωρίς τη φωνή που ρωτά: «έφαγες;». Μια φράση απλή, που όμως κάποτε σήμαινε την πιο βαθιά μορφή αγάπης που γνώρισε ποτέ ο άνθρωπος.
Ανάπτυξη γεωμετρικής σκέψης
Οι μαθητές μαθαίνουν να αναγνωρίζουν και να χειρίζονται βασικά γεωμετρικά
σχήματα, να κατανοούν έννοιες όπως συμμετρία, ισότητα, εμβαδό και
περιφέρεια.
Χωρική αντίληψη
Το τάνγκραμ βοηθά στην κατανόηση του πώς τα σχήματα μπορούν να συνδυαστούν
ή να διαχωριστούν, καλλιεργώντας την ικανότητα οπτικοποίησης και
προσανατολισμού στο χώρο.
Αναλυτική και συνθετική σκέψη
Οι μαθητές μαθαίνουν να «αναλύουν» ένα σχήμα στα επιμέρους κομμάτια του
και να το «συνθέτουν» ξανά, αναπτύσσοντας τη λογική σκέψη και τη
στρατηγική επίλυσης προβλημάτων.
Διερεύνηση μαθηματικών εννοιών
Μπορούν να εξερευνήσουν έννοιες όπως η αναλογία.
Το
άγχος στην παιδική ηλικία εκφράζεται με υπερευαισθησία και σωματικές ενοχλήσεις
και μελλοντικά, στην ενήλικη ζωή, εκφράζεται με κατάθλιψη. Η σκέψη του παιδιού
για ένα οποιοδήποτε γεγονός, δημιουργεί αίσθημα κινδύνου και ανησυχίας και
αποδίδει το γεγονός σε προσωπικά αρνητικά χαρακτηριστικά, δηλαδή θεωρεί ότι το
ίδιο έχει την ευθύνη
Είναι
σημαντικό όταν εντοπίσουμε ότι το παιδί μας αισθάνεται έτσι, να συζητήσουμε
μαζί του προκειμένου να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που το απασχολεί. Πρέπει να
εξηγήσουμε στο παιδί ακριβώς τι συμβαίνει σχετικά με το κάθε πρόβλημα που έχει
προκύψει και να το βοηθήσουμε να καταλάβει. Στη συνέχεια πρέπει να ακούσουμε το
ίδιο το παιδί. Να το αφήσουμενα μας
μιλήσει και να μας περιγράψει τα συναισθήματά του. Συγκεκριμένα, να το
ρωτήσουμε τι σκέψεις έκανε και τι αισθάνθηκε. Εάν το παιδί κατηγόρησε τον εαυτό
του, είναι καλό να το ενισχύσουμεδίνοντάς του νέα επιχειρήματα και εναλλακτικές που θα επιβεβαιώνουν ότι
δεν έχει το ίδιο την ευθύνη. Μιλώντας μαζί του με ειλικρίνεια θα πρέπει να
βρούμε ένα τρόπο να του εξηγήσουμε ότι για τις αρνητικές του σκέψεις και για το
πιθανό πρόβλημα που αντιμετωπίζει το ίδιο, υπάρχουν πολλές θετικές ερμηνείες.
Στη
συνέχεια αφού το παιδί εκφράσει τα συναισθήματα του και περιγράψει τις
αρνητικές σκέψεις που μπορεί να κάνει για τον εαυτό του, θα πρέπει να
προσπαθήσουμε να τις μετατρέψουμε σε θετικές.
Ορισμένες
περιπτώσεις που μπορεί να σκέφτεται αρνητικά είναι:
-Πήρα
Β, δεν είμαι καλός
-Να
τα βλέπει όλα αρνητικά
-Να
μαντεύει τι σκέφτονται οι άλλοι γ’ αυτόν, που σε πολλές περιπτώσεις είναι κάτι
αρνητικό
-Να
μην δέχεται θετικά σχόλια
Αφού
ακούσουμε, λοιπόν, το παιδί και του δείξουμε κατανόηση, θα πρέπει να το
βοηθήσουμε να ελέγξει-επιβεβαιώσει,εάν
ισχύει ή όχι αυτή η σκέψη. Για παράδειγμα, εάν το παιδί πει είμαι άχρηστος,
μπορούμε να του πούμε, ωραία, να ρωτήσουμε έναν φίλο σου να μας πει εάν
πιστεύει ότι είσαι άχρηστος. Και στη συνέχεια κάθε φορά που ένα παιδί φτάνει να
αμφισβητήσει την αρνητική του σκέψη είναι σημαντικό να το επιβραβεύουμε γι αυτό
που κατάφερε. Είναι σημαντικό σε κάθε τέτοια περίπτωση να δημιουργούμε κάτι
μαζί με το παιδί, πχ μια ζωγραφιά ή ένα παιχνίδι. Αυτό είναι χρήσιμο γιατί
μπορούμε να ανατρέχουμε σε αυτή τη δημιουργία, στιγμές που το παιδί είναι
θυμωμένο ή απογοητευμένο με κάτι. Με αυτόν τον τρόποθα του υπενθυμίζουμε τη θετική του σκέψη.
Μια
άλλη περίπτωση στη λύση του προβλήματος είναι να κάτσουμε με το παιδί και να
δημιουργήσουμε ένα πίνακα “εργασιών” και
να συζητάμε και παράλληλα να συμπληρώνουμε μαζί τα θετικά και τα αρνητικά για
τη λύση του συγκεκριμένου προβλήματος.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ
– ΤΙ ΚΕΡΔΙΖΩ – ΤΙ ΧΑΝΩ
Ένας
ακόμη τρόπος αντιμετώπισης σχετικού προβλήματος είναι να παίξουμε διαφορετικούς
ρόλους με το παιδί και να κάνουμε διάλογο όπου εμείς θα απαντάμε ως το άτομο
που θα ήθελε το παιδί να υποκριθούμε.
Αυτοί
είναι μερικοί τρόποι που μπορούν να βοηθήσουν το παιδί μας να λύσει προβλήματα
που προκύπτουν από αρνητικές σκέψεις και να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις.
Σημαντικό όμως είναι στη συνέχεια να συζητάμε και να παρατηρούμε αν το παιδί
μας εφάρμοσε κάτι από αυτά που συναποφασίσαμε και να το ενθαρρύνουμε να
αντιμετωπίζει τις καταστάσεις με το νέο πλέον τρόπο.Στην πορεία του χρόνου
μπορούμε να ρωτάμε το παιδί μας εάν υπήρξε κάτι μέσα στην ημέρα που πλέον δεν
το άγχωσε. Πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της διαδικασίας και που δεν πρέπει να
ξεχνάμε είναι η επιβράβευση σε κάθε κατάσταση που κατορθώνει το παιδί μας να
διαχειριστεί διαφορετικά.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Ο Φίλιππος Μανδηλαράς, αφηγείται τις περιπέτειες του έπους του 1940 χρησιμοποιώντας χαριτωμένα και αστεία στιχάκια που μπορούν εύκολα να αποτυπωθούν στη μνήμη των παιδιών και να μάθουν ευχάριστα την ιστορία για το ΟΧΙ.
Η αφήγηση του βιβλίου μαζί με τις εικόνες του υπάρχουν και στο youtube, όπου μπορεί εύκολα ένα παιδί να το παρακολουθήσει.
Ιδανικό και για τα μικρά και για τα μεγάλα παιδιά του δημοτικού.
Κάποτε κι
ενώ όλα ήταν όμορφα, ήσυχα και ειρηνικά, ένας σπόρος, ένα μικρούτσικο κουκούτσι
που έπεσε από τον ουρανό και στάθηκε πάνω ακριβώς στη γραμμή των συνόρων της
χώρας των σκαραβαίων με τη χώρα των σκαθαριών, έγινε η αιτία ν΄αρχίσουν μεγάλες
διαμάχες. Καθένας από τους δύο λαούς διεκδικούσε το κουκούτσι για λογαριασμό
του. Οι εξοπλισμοί και οι πολεμικές ετοιμασίες έδιναν κι έπαιρναν. Όμως την
κρίσιμη στιγμή οι δύο αντίπαλοι λαοί διαπίστωσαν πως τη λύση στη διαφορά τους
την είχε δώσει ήδη το ίδιο το κουκούτσι... ο σπόρος της ειρήνης (από το
οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Μετά την ανάγνωση του βιβλίου
μπορούμε να φτιάξουμε κουτάκια με τους σπόρους της ειρήνηςκαι να τα φυλαξουμε για μια
ιδαίτερη στιγμή, μια από αυτές που ένας ανόητος τσακωμός σε κάνει να μη μιλάς
με κάποιον που στην ουσία αγαπάς πολύ ή με τον οποίο δεν σε χωρίζει τίποτα
σημαντικό.
Η μουσική ανοίγει
παράθυρα σε διαφορετικούς κόσμους, συναισθήματα και ιστορίες. Αυτή η λίστα
περιλαμβάνει τραγούδια και συνθέτες από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο, για να
κάνετε ένα μικρό μουσικό ταξίδι με τους μαθητές σας. Από κλασική μουσική και
έντεχνα κομμάτια, μέχρι διαχρονικά τραγούδια που έχουν σημαδέψει γενιές, κάθε
επιλογή προσφέρει έναν διαφορετικό ήχο, μια διαφορετική διάθεση και μια
ευκαιρία για συζήτηση, παιχνίδι ή δημιουργική δραστηριότητα. Η μουσική γίνεται
έτσι όχι μόνο διασκέδαση, αλλά και μέσο μάθησης και έμπνευσης!
Α: Amélie -
Yann Tiersen
Β: Βιβάλντι
(4 Εποχές) – Καλοκαίρι
Γ: Γαλάνη
Δήμητρα – Άλφαβήτα
Δ: Δεληβοριάς
Φοίβος - Ήταν μια πόλη
Ε: Ελύτης - Η
ποδηλάτισσα
Ζ: Ζορμπάς –
Θεοδωράκης
Η: Ήλιε Νοητέ
- Μπιθικώτσης
Θ: Θεοδωράκης
- το καραβάκι
Ι:
Ικαριώτικος χορός
Κ: Καζούλης
Βασίλης – Ηλιοτρόπια
Λ: Lennon
John – Imagine
Μ: Μερκούρη
Μελίνα – Τα παιδιά του Πειραιά
Ν: Nina
Simome – Feeling Good
Ξ: Ξυλούρης
& Ξαρχάκος - Γεια σου χαρά σου Βενετιά
Ο:
Over the rainbow
Π: ΠαπαθανασίουΒαγγέλης - Chariots of
fire
Ρ: Ρίτσος -
Αν όλα τα παιδιά της Γης
Σ:
Σαββόπουλος Διονύσης - Ας κρατήσουν οι χοροί
Τ:
Τσανακλίδου Τάνια - Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
«Το Κλειδί της Ευτυχίας» του Μάριου Μάζαρη στο Θέατρο Αλκυονίς
Μια τρυφερή και συναρπαστική μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του
Μάριου Μάζαρη «Το Κλειδί των Χριστουγέννων» (εκδόσεις Μεταίχμιο) ανεβαίνει στη
σκηνή για να ταξιδέψει μικρούς και μεγάλους σε έναν κόσμο όπου ο χρόνος παγώνει
και η δύναμη του «μαζί» γίνεται το κλειδί που ξεκλειδώνει την αληθινή χαρά.
Σε ένα χωριό, όχι και τόσο μακριά από μας, οι κάτοικοι ετοιμάζονται για τη
Μεγάλη γιορτή! Το ρολόι του χωριού όμως σπάει … ή μήπως κάποιος το έσπασε;
Ποιος θρύλος από το παρελθόν τρομοκρατεί τους κατοίκους του χωριού και τι θα
κάνουν για να βάλουν το ρολόι πάλι σε λειτουργία ; Πώς γίνεται να σταματά ο
χρόνος , όταν όλα γύρω τρέχουν; Ο δήμαρχος, ο γιος του και δεκάδες πολίτες θα
κάνουν ό,τι μπορούν για να βάλουν μπροστά και πάλι αυτό το ρολόι …μπορεί όμως
και όχι!
Με τραγούδια, αγωνία, συγκίνηση και χιούμορ, η παράσταση απευθύνεται σε παιδιά
όλων των ηλικιών, αλλά και σε ενήλικες που αναζητούν μια θεατρική εμπειρία
γεμάτη ελπίδα και τρυφερότητα.
Μέσα από τη δράση και τους συμβολισμούς της ιστορίας, τα παιδιά και οι
οικογένειες καλούνται να ανακαλύψουν τι σημαίνει πραγματικά ευτυχία: σε έναν
κόσμο που τρέχει , τι σημαίνει να παγώνει ο χρόνος ; Πώς θα ζήσεις τη μεγάλη
γιορτή αν δεν κάνεις μια παύση να την απολαύσεις ; Γιατί προσπερνάμε τις μικρές
χαρές του σήμερα και γιατί ψάχνουμε λύσεις σε μαγικά κλειδιά και όχι ο ένας
στον άλλον ;
Μια παράσταση που συνδυάζει τη μαγεία του παραμυθιού με τα μεγάλα ερωτήματα της
ζωής, δίνοντας το μήνυμα ότι η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας – και ακόμα
περισσότερο, ανάμεσά μας.
Το βιβλίο πραγματεύεται τη συστηματική εξόντωση περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων, 220.000 Ρομά και χιλιάδες ακόμη πολιτικά αντιφρονούντων, διανοητικά ή σωματικά ανάπηρων και όποιας άλλης κοινωνικής ομάδας το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ έκρινε ως ανεπιθύμητη. Πρόκειται για ένα από τα πιο φρικαλέα κι απεχθή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, του οποίου η μνήμη πρέπει να παραμείνει ζωντανή, όπως και κάθε γενοκτονίας που επιβλήθηκε σε ομάδες ανθρώπων μέσα από τον εθνικισμό και τον φανατισμό. Η ανάγκη αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική στις μέρες μας όπου βλέπουμε να συνεχίζονται και να εντείνονται ο αποκλεισμός, οι επιθέσεις και οι πολιτικές εξόντωσης ολόκληρων εθνικών, θρησκευτικών και κοινωνικών ομάδων μέσα από την αναζωπύρωση του ιμπεριαλισμού και της φασιστικής ιδεολογίας παγκοσμίως.
Από εκδόσεις Κέδρος.
Στις δυσοίωνες προοπτικές της ανθρώπινης κοινωνίας στέκονται πάντα άσβεστος φάρος ελπίδας τα παιδιά, η αθωότητα στα μάτια τους, η έμφυτη παρόρμησή τους για επικοινωνία και γνώση. Τα παιδιά που στέκουν αντικριστά στα συρματοπλέγματα που ορθώνουν οι μεγάλοι και “λογικοί”, και προσπαθούν να καταλάβουν γιατί “εγώ είμαι από δω κι εσύ είσαι από κει”, γιατί δεν μπορούν να κάτσουν και να παίξουν παρέα, τι είναι αυτό που τα χωρίζει. Δυο τέτοια παιδιά ανταμώνουν στο βιβλίο του Ιρλανδού συγγραφέα Τζον Μπόιν (John Boyne) “Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα”.
Από τις εκδόσεις Ψυχογιός.
Ο εννιάχρονος Μπρούνο δεν έχει ιδέα για την Τελική Λύση ή το Ολοκαύτωμα και δεν γνωρίζει για τον εφιάλτη που ζουν οι λαοί της Ευρώπης εξαιτίας της χώρας του. Το μόνο που ξέρει είναι ότι αναγκάστηκε να μετακομίσει από το άνετο σπίτι του στο Βερολίνο σ’ έναν οικισμό σε μια απομονωμένη περιοχή όπου δεν έχει τίποτα να κάνει και κανέναν να παίξει. Όλα φαίνονται ήρεμα εκτός από τους πυκνούς καπνούς που αφήνει κάθε τόσο μια καμινάδα λίγο πιο κάτω. Σε μια από τις εξερευνήσεις του ο Μπρούνο θα γνωρίσει ένα αγόρι, τον Σμούελ, που ζει από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος και το οποίο, όπως και όλοι οι άλλοι άνθρωποι εκεί, φοράει μια ριγέ πιτζάμα. Η φιλιά του Μπρούνο και του Σμούελ θα τον οδηγήσει από την αθωότητα στην σκληρή πραγματικότητα μιας αποτρόπαιας κατάστασης.
Το συγκεκριμένο βιβλίο αλλά και η απόδοσή του στην ομώνυμη ταινία του 2008 αποτελεί μια εξαιρετική πηγή προβληματισμού και συζήτησης για μικρούς και μεγάλους.
Οικογένειες στοΜουσείο Κυκλαδικής Τέχνηςμε ένα κουτί γεμάτο εκπλήξεις!
ΤοFamily kitείναι μια ολοκληρωμένη εμπειρία περιήγησης στο Μουσείο για όλη την οικογένεια, ειδικά σχεδιασμένη για να χωράει σε ένα κουτί. Είναι διαθέσιμο για ενοικίαση στην είσοδο του Μουσείου. Με αυτό, γονείς και παιδιά μπορούν μαζί να γνωρίσουν τη μόνιμη έκθεση, μέσα από μια διαδραστική και διασκεδαστική βόλτα.
Kάθε Family kit κρύβει στα συρτάρια του χάρτες-κατόψεις με σταθμούς για την κάθε έκθεση, αντίγραφα εκθεμάτων, κάρτες με πληροφορίες γι’ αυτά, μία εφαρμογή για περισσότερο παιχνίδι και ένα σημειωματάριο με προτάσεις για δραστηριότητες, που προσφέρεται σε κάθε οικογένεια για να το χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια της επίσκεψης ή και στο σπίτι.
“Η Σταχτοπούτα” της Γιώτας Τζουάνη – 2ος Χρόνος στο Θέατρο Αυλαία στον Πειραιά
Λίγα λόγια για το έργο: Κεντρικό πρόσωπο του παραμυθιού είναι η Σταχτοπούτα, κόρη ενός πλούσιου εμπόρου. Η μητριά της και οι ετεροθαλείς αδελφές της την υποβιβάζουν σε ρόλο υπηρέτριας όταν πεθαίνει ο πατέρας της. Όμως η ζωή της αλλάζει όταν, προκειμένου να πάει στον χορό του πρίγκιπα, την επισκέπτεται η νεράιδα-νονά της και της δίνει ένα φόρεμα κι ένα ζευγάρι γυάλινα γοβάκια, και η μαγεία ξεκινάει.
Η Σταχτοπούτα συμβολίζει την υπομονή και την πίστη στο δικαίωμα της ευτυχίας. Η βοήθεια στις δυσκολίες έρχεται με τρόπο μαγικό, και τελικά οι κακοί θα τιμωρηθούν, ενώ οι καλοί θα πάρουν αυτό που τους αξίζει. Το έργο περιλαμβάνει πολλά μηνύματα, περιπέτεια, μουσική, χορό και μαγεία.
Circulus Κουκλοθέατρο
Κυριακή 5, 12, 19 & 26 Οκτωβρίου 2025 στις 12:00
Διάρκεια: 60′
Το “Circulus” είναι μια κουκλοθεατρική παράσταση που εστιάζει στη διαφορετικότητα, τη συμπερίληψη και τη στοχοπροσήλωση.
Μέσα από ένα πολύχρωμο παζλ έξι καθημερινών αλλά μοναδικών χαρακτήρων, παρουσιάζονται θεάματα τσίρκου όπου όλα είναι δυνατά.
Οι ομάδες “Μανιβέλα, Κουκλοθέατρο” και “Ανεμοδούρα, Θέατρο Κούκλας και Σκιών” συνεργάζονται για τη δημιουργία της παράστασης, η οποία περιλαμβάνει έξι κούκλες άμεσου χειρισμού και ένα τρίκυκλο ποδήλατο-σκηνή.
Δραστηριότητες μαζί με τα παιδιά στο ΚΠΙΣΝ
Η επίσκεψη με παιδιά στο ΚΠΙΣΝμετατρέπεται σε μια αξέχαστη εμπειρία που εμπνέει και ενθαρρύνει τη δημιουργικότητα, τη γνώση, τη φαντασία και την επαφή με τη φύση, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό. Σε ένα ασφαλές και ανοιχτό περιβάλλον, οι μικροί επισκέπτες και οι μικρές επισκέπτριες μπορούν να απολαύσουν ένα πλούσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων, ειδικά σχεδιασμένων για την καλλιέργεια της δημιουργικής σκέψης, την τέχνης και της κίνησης.
Το ΚΠΙΣΝ προσφέρει έναν ιδανικό προορισμό για οικογένειες, όπου η κάθε επίσκεψη γίνεται μια μοναδική ευκαιρία για μάθηση και διασκέδαση.
Βόλτα με τα παιδιά: Ανακαλύψτε τον Βοτανικό Κήπο
Στο Χαϊδάρι, σε απόσταση 8 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας, βρίσκεται ένας πανέμορφος καταπράσινος κήπος με σπάνια χλωρίδα.
Ο Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους, έχει συνολική έκταση περίπου 1860 στρεμμάτων, τα οποία καλύπτονται από φυσική κυρίως βλάστηση που περιλαμβάνει περισσότερα από 550 είδη.
Στα όρια του Κήπου συναντάμε ένα από τα αρχαιότερα δάση χαλεπίου πεύκης (Pinus halepensis) της Αττικής με φυσικό υπόροφο από σκίνα (Pistacia lentiscus), πουρνάρια (Quercus coccifera) και άλλα είδη.
Μεγάλο τμήμα του Κήπου καλύπτεται επίσης από δάσος χαλεπίου πεύκης (Pinus halepensis) “εμπλουτισμένου”, μετά από αναδάσωση, με τραχεία πεύκη (Pinus brutia) και κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens s.l.).
Σημαντικής έκτασης είναι οι θαμνότοποι και οι φρυγανότοποι με λαδανιές (Cistus spp.), αστοιβές (Sarcopoterium spinosum), ασφάκες (Phlomis fruticosa), γαλαστοιβές (Euphorbia acanthothamos), θυμελαίες (Thymelaeaspp.), θυμάρια (Thymbra capitata), θρούμπια (Satureja thymbra), γεμάτοι την άνοιξη με ολάνθιστα μονοετή φυτά και γεώφυτα.
Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται από τη βραχόφιλη καμπανούλα, που ενδημεί στους λόφους γύρω από την Αθήνα και στα γειτονικά νησιά, από την ελληνική φριτιλλάρια, από τα πολλά φθινοπωρινά ελληνικά κυκλάμινα, από τα φθινοπωρινά και χειμωνιάτικα «κρινάκια», αλλά και από το πλήθος των Ορχεϊδών.
Στον Κήπο θα δει κανείς αλεπούδες, λαγούς, κουνάβια, πέρδικες, γκιώνηδες, κουκουβάγιες, χελώνες, βατράχους αλλά και αρκετά είδη ψαριών του γλυκού νερού, έντομα κ. ά.
Τα ζώα αυτά ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον και διατηρούνται σε κάποιους αριθμούς μέσα από μηχανισμούς ανταγωνισμού που τελικά οδηγούν στην οικολογική ισορροπία.
Αυτή την ισορροπία που ο άνθρωπος έχει διαταράξει σε όλο τον πλανήτη και οι επόμενες γενεές θα υποστούν της συνέπειες της αλόγιστης παρέμβασης και της ανεξέλεγκτης εκμετάλλευσης.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν επιτρέπεται η είσοδος κατοικίδιων ζώων στον Κήπο.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ζώων, που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου, είναι σημαντικό να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά γύρω από την προστασία και την αγάπη προς τα ζώα. Η συγκεκριμένη μέρα μας υπενθυμίζει ότι όλα τα πλάσματα του πλανήτη αξίζουν σεβασμό και φροντίδα. Ένα πολύτιμο εργαλείο για να πετύχουμε αυτόν τον σκοπό είναι η ποίηση. Το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη, με τον απλό και τρυφερό του λόγο, μπορεί να αγγίξει τις καρδιές των παιδιών και να τα βοηθήσει να αναπτύξουν ενσυναίσθηση. Μέσα από τους στίχους του, αναδεικνύεται η αξία της ζωής κάθε ζώου και η ανάγκη για υπεύθυνη στάση απέναντί τους. Έτσι, με δημιουργικό τρόπο, τα παιδιά μαθαίνουν να σέβονται και να αγαπούν όλα τα έμβια όντα.
Χωριζόμαστεσεομάδεςτωνέξι. Γράφουμετοόνομάμαςστοκέντροτουλουλουδιούκαικάτι«καλό»γιατονεαυτόμαςσεέναπέταλο. Μαζί με ταυπόλοιπαμέλητηςομάδαςγράφουμεκάτι«καλό»γιαεμάςσταυπόλοιπαπέταλα, το οποίο είναι κοινό για όλους. Τέλος, κόβουμε όλα τα λουλούδια και
δημιουργούμε μια το λουλουδένιο στεφάνι της τάξης μας!