Θεατρικό παιχνίδι με αφορμή τον πίνακα του Καντίσκι «Μικρές απολαύσεις»

A' Φάση: Γνωριμία με τον ζωγράφο

https://slideplayer.gr/slide/2781571/

Β’ Φάση: Απελευθέρωση και δημιουργία ομάδας

Στο κέντρο του χώρου βρίσκεται ένα βιβλίο, το οποίο περιέχει την εικόνα του πίνακα Μικρές απολαύσεις του Β. Καντίνσκι. Το βιβλίο είναι κλειστό, με έναν σελιδοδείκτη στη συγκεκριμένη σελίδα.

Μουσική

Ο εμψυχωτής αρχίζει να διηγείται στα παιδιά μια ιστορία:

Πριν πολλά χρόνια, παιδιά, είχα κάνει ένα μακρινό ταξίδι σε μία χώρα που τη λένε Ρωσία. Σε αυτή λοιπόν τη χώρα, άκουγα συχνά ιστορίες για τον ζωγράφο αυτού του πίνακα, που την εικόνα του έχουμε τώρα εδώ μπροστά μας. Ο ζωγράφος αυτός είχε ένα παράξενο όνομα. Τον έλεγαν Βασίλι Καντίνσκι και είχε γεννηθεί στη χώρα αυτή. Είχα ακούσει διάφορες ιστορίες για τον πίνακα αυτόν. Μία από αυτές έλεγε ότι σε αυτόν τον πίνακα είναι ζωγραφισμένο ένα πανύψηλο βουνό. Στην κορυφή αυτού του βουνού υπάρχει μία φωτεινή, χαρούμενη πόλη, που είναι λουσμένη με τόσα πολλά χρώματα που δεν τα χωράει ο νους σας. Όσοι βλέπουν αυτήν την πόλη από μακριά, την ονειρεύονται και θέλουν να φτάσουν εκεί. Αλλά ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος… Θέλετε να προσπαθήσουμε να φτάσουμε σε αυτήν την πόλη, μήπως και τα καταφέρουμε, αν είμαστε όλοι μαζί;

Ο εμψυχωτής ξεκινά με τα παιδιά μια νέα δράση, που θα έχει ως κεντρικό άξονα την πορεία προς την πόλη.

Η πορεία μας είναι δύσκολη, γιατί φυσά ένας πολύ δυνατός άνεμος. Τα χρώματα μπλέκονται μεταξύ τους, μας εμποδίζουν να βλέπουμε καθαρά, στροβιλίζονται μαζί μας και μας παρασέρνουν. Καθώς στροβιλιζόμαστε, προσπαθούμε να πιάσουμε ένα χρώμα και να κρατηθούμε γερά από αυτό. Ίσως διαλέγουμε ένα χρώμα που αγαπάμε ή εκείνο που βρίσκεται πιο κοντά μας εκείνη τη στιγμή. Πιανόμαστε γερά από την ουρά του και το αφήνουμε να μας οδηγήσει. Σιγά-σιγά η θύελλα καταλαγιάζει. Τα χρώματα απλώνονται σε μία απέραντη θάλασσα. Το χρώμα που κρατούσαμε μεταμορφώνεται τώρα σε κουπί. Βρισκόμαστε μέσα σε μια βάρκα και κωπηλατούμε. Η θάλασσα όμως αρχίζει να αγριεύει. Τα κύματα μεγαλώνουν. Δυσκολευόμαστε να κάνουμε κουπί. Ώσπου έρχεται καταπάνω μας ένα πελώριο κύμα, μας τινάζει ψηλά και μας στέλνει στον ουρανό. Είναι νύχτα και η βάρκα μας προσγειώνεται δίπλα στο φεγγάρι. Ολόγυρα μας υπάρχουν πολλά μαύρα σύννεφα. Η διαδρομή που έχουμε μπροστά μας είναι δύσκολη. Μεταμορφωνόμαστε σε καβαλάρηδες, ανεβαίνουμε στα άλογα μας και αρχίζουμε να σχίζουμε τα μαύρα σύννεφα. Οι ώρες περνούν, σε λίγο αχνοφαίνονται κάποια πολύχρωμα σύννεφα. Ξημερώνει, ένας κατακόκκινος ήλιος αρχίζει να ξεπροβάλλει. Μια αχτίδα του ήλιου μεταμορφώνεται σε μία μεγάλη σκάλα που κατεβαίνει στην κορυφή του βουνού, όπου βρίσκεται η πόλη που αναζητάμε. Μήπως έφτασε η ώρα να συναντήσουμε την πόλη αυτή; Κατεβαίνουμε τη σκάλα και μεταφερόμαστε στην πόλη…

Γ’ φάση: Αναδημιουργία ρόλων και καταστάσεων

Ήρεμο μουσικό άκουσμα. Ο εμψυχωτής σε ρόλο οδοκαθαριστή, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάποια στοιχεία μεταμφίεσης ή σκηνικά αντικείμενα: καπέλο, αδιάβροχο, καπαρντίνα, γάντια, κασκόλ, σκούπα, φαράσι, σακούλα, ξερά φύλλα κ.ά.

Ο οδοκαθαριστής είναι το πρώτο άτομο που τα παιδιά συναντούν στην πόλη αυτή. Ο οδοκαθαριστής καλωσορίζει τα παιδιά στην πόλη, ενώ σκουπίζει το δρόμο και τους κάνει κάποιες ερωτήσεις:

«—Ποιοι είστε; Πώς φθάσατε ως εδώ;
– Κάνατε μεγάλο ταξίδι; Συναντήσατε δυσκολίες;»

Τα παιδιά διηγούνται κάποιες από τις εμπειρίες του ταξιδιού τους…
Ο οδοκαθαριστής τούς λέει πως εδώ που βρίσκονται τώρα μπορούν να αισθάνονται ασφάλεια, γιατί η πόλη βρίσκεται σ’ ένα ψηλό ακλόνητο βουνό μακριά από άσχημα συναισθήματα και κινδύνους. Τους λέει όμως ότι οι κάτοικοι της πόλης αυτής δουλεύουν σκληρά για να μπορεί να διατηρείται η πόλη τους ήρεμη, δημιουργική και ειρηνική. Οπότε, αν θέλουν κι αυτοί να γίνουν κάτοικοι της πόλης αυτής, το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να έχουν πολλές ιδέες για το πώς μπορούν να βοηθήσουν να διατηρηθεί αυτή η εικόνα της πόλης.

Καλεί τα παιδιά να διαλέξουν ένα επάγγελμα, με το οποίο θα μπορούσανε να προσφέρουνε κάτι καλό στην πόλη. Ανάλογα με την ανταπόκριση της ομάδας, ο εμψυχωτής μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά, δίνοντας τους μερικά παραδείγματα: αρχιτέκτονας, μουσικός, σοκολατοποιός, γαλατάς, οδοκαθαριστής, ταχυδρόμος, μέλος κάποιας περιβαλλοντικής οργάνωσης, τραγουδιστής, ηθοποιός δρόμου, κηπουρός, κωδωνοκρούστης, ναυπηγός, ψαράς, γητευτής αλόγων, αλχημιστής, καφετζής, ξενοδόχος, ποιητής, ελαιοχρωματιστής, βιβλιοπώλης κ.ά.

Τα παιδιά επιλέγουν ρόλο και ο εμψυχωτής μπορεί να τους δώσει ένα σάκο με διάφορα μικροαντικείμενα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν στο ρόλο τους. Ανάλογα με το ρόλο που έχουν επιλέξει, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην πόλη. Ο εμψυχωτής συντονίζει τις δράσεις των παιδιών.

Δ’ Φάση : Σκηνική αυτοσχέδια δράση

Τα παιδιά με τη Β’ φάση έχουν την εμπειρία του πώς μπορούν να βοηθήσουν την πόλη τους να είναι δημιουργική, όμορφη και ειρηνική. Ο εμψυχωτής καλεί τα παιδιά να δημιουργήσουν ένα δρώμενο, όπου θα δείχνουν πώς θα αντιμετώπιζαν έναν κίνδυνο που θα απειλούσε την πόλη τους.

Ε’ Φάση : Αποτίμηση του εργαστηρίου

Ο εμψυχωτής συζητά με τα παιδιά. Η συζήτηση επικεντρώνεται στην πορεία του ταξιδιού τους προς την πόλη. Ο εμψυχωτής υποβάλλει στα παιδιά κάποιες ερωτήσεις:

— Ποιες εικόνες θυμάστε από το ταξίδι σας;
— Είχατε περάσει από διάφορες καταστάσεις. Γίνατε βαρκάρηδες, καβαλάρηδες, πιαστήκατε απ’ την ουρά ενός χρώματος, βρεθήκατε στη θάλασσα, στο φεγγάρι και τον ήλιο. Απ’ όλα αυτά τι σας άρεσε περισσότερο; Γιατί;
— Ποια αισθανθήκατε ότι ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίσατε;
— Αν είχαμε το ζωγράφο τώρα εδώ ανάμεσα μας, τι θα θέλατε να του πείτε;
— Κι αν θα του κάνατε κάποιο δώρο, ποιο θα ήταν αυτό;

Σε χαρτόνι μέτρου τα παιδιά ζωγραφίζουν την πόλη στην οποία βρέθηκαν.

Εκπαιδευτικός Φωτεινή Κουτσοπούλου