Κείμενο

«Μια ζεστή καλοκαιριάτικη μέρα  κάτι στρατοκόποι , περπατούσαν πολλές ώρες το καταμεσήμερο  και υπέφεραν  από τη ζέστη . Ξαφνικά αντίκρισαν μπροστά τους έναν πλάτανο. Δίχως να χάσουν καιρό  πήγαν και ξάπλωσαν  κάτω από το δροσερό  ίσκιο του  και αναπαύονταν  με ανακούφιση. Κάποια στιγμή , καθώς ήταν ξαπλωμένοι  ανάσκελα και κοίταζαν ψηλά τα πυκνά κλαδιά του πλατάνου  , άρχισαν την κουβέντα αναμεταξύ τους.

- Τι τα θες , έλεγε ένας , αυτός ο πλάτανος είναι άχρηστο κι ανώφελο δέντρο στους ανθρώπους .

- Δίκιο έχεις είπε ο άλλος , όλοι ξέρουμε ότι δε δίνει καρπούς , αφού τα πλατανόμηλά του δεν τρώγονται.

Ο πλάτανος άκουσε τα λόγια τους, κούνησε τα κλαδιά του με το αεράκι και είπε πικραμένος: «αχάριστοι άνθρωποι! Δε φτάνει που βρήκατε δροσερό καταφύγιο στον ίσκιο μου και σας γλίτωσα από το λιοπύρι , την ίδια ώρα , αντί να με ευγνωμονείτε  , με λέτε άχρηστο και ανώφελο !».

Το κείμενο αυτό αποτέλεσε την αφόρμηση για τη συζήτηση του θέματος της έκθεσης, με θέμα « ο άνθρωπος και το φυσικό περιβάλλον». αρχικά αναλύσαμε το κείμενο. Σταθήκαμε στο είδος του κειμένου, καθώς έχει διδακτικό περιεχόμενο (παραβολή)-στο δίδαγμά του- στα στοιχεία που προσδίδουν ζωντάνια στο κείμενο (π.χ. διάλογοι-προσωποποιήσεις) και στη συνέχεια δώσαμε ιδιαίτερη έμφαση στα λόγια των στρατοκόπων για να διαπιστώσουμε πως βλέπουν ορισμένοι άνθρωποι το περιβάλλον και τα στοιχεία που το συνθέτουν ( π.χ. ό,τι δε μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας, είναι άχρηστο και δεν έχει καμία αξία-δεν πρέπει να υφίσταται). Η τελευταία αυτή άποψη μας οδήγησε στο να ασχοληθούμε εκτενέστερα με το γιατί ο άνθρωπος καταστρέφει το περιβάλλον, με ποιο τρόπο, τι συνέπειες θα υπάρξουν στο μέλλον από αυτή τη συμπεριφορά του και τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξουμε άρδην αυτή την καταστροφική νοοτροπία που έχει.