Οι περιπέτειες του Οδυσσέα

 

Εκπαιδευτικός: Αναστασία Μπουμποπούλου

Φύλλα εργασίας για το Πάσχα

Πηγή : skeftomaikaigrafo.blog

Εκπαιδευτικός: Μαρία Κατσαϊδώνη
 

Πρόταση βιβλίου για το Πάσχα

 Η Ανάσταση του Χριστού, Φίλιππος Μανδηλαράς, εκδόσεις Παπαδόπουλος

Στην σειρά βιβλίων "Η πρώτη μου Βίβλος", ο Φίλιππος Μανδηλαράς, γράφει για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας και αντλεί τις ιστορίες  από τα βιβλία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, με σκοπό να τις αφηγηθεί με τρόπο σύγχρονο και ζωντανό στα παιδιά.

Εκπαιδευτικός: Αλεξάνδρα Μαρκάτη

Παραμύθια για την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων

Η Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων καθιερώθηκε με πρωτοβουλία των ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων στις 4 Απριλίου του 2010 προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινότητα σχετικά με την τύχη των 600 εκατομμυρίων ακηδεμόνευτων ζώων που υπολογίζεται ότι διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες στον πλανήτη μας. Οι φιλοζωικές οργανώσεις καλούν τον καθένα μας να υιοθετήσει ένα ζώο ή να συνδράμει προγράμματα και καμπάνιες για την προστασία τους.

Για να εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι είναι τα αδέσποτα ζώα (το γλωσσικά ορθότερο επίθετο, που ελάχιστοι χρησιμοποιούν ακόμη, είναι «ακηδεμόνευτα»∙ κηδεμόνα θέλουμε να έχουν τα ζώα, όχι δεσπότη – αφεντικό), γιατί μας ενδιαφέρουν και πώς μπορούμε να τα βοηθήσουμε σας παρουσιάζουμε δέκα εικονογραφημένα βιβλία που θα μας δώσουν την ευκαιρία να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε και –γιατί όχι;– να υιοθετήσουμε ένα σκυλάκι ή γατάκι που ζει στον δρόμο. Άλλωστε είναι γνωστό πόσο ωφέλιμη για την κοινωνικοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών έχει αποδειχθεί μέσω μελετών η συμβίωσή τους με ένα ή περισσότερα ζώα συντροφιάς.


Το Σοφάκι και ο Ντο, Κατρίνα Τσάνταλη, Εκδόσεις Διόπτρα, εικονογράφηση: Κώστας Θεοχάρης, για παιδιά 3+

Το Σοφάκι, όπως τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία του, θέλει κατοικίδιο, μα η μαμά της το αρνείται, εξηγώντας φυσικά την ευθύνη που αναλαμβάνει κανείς όταν βάζει ένα ζωάκι στη ζωή του. Το Σοφάκι κάνει μια ευχή και σαν φανταστικός φίλος εμφανίζεται σε ένα μαγικό όνειρο ο Ντο, το νεραϊδόσκυλο, ο οποίος με τις συμβουλές του θα μάθει στο Σοφάκι να αγαπάει, να σέβεται, να φροντίζει και να προσφέρει στα αδέσποτα ζωάκια, μέσα από απλές καθημερινές πράξεις. Το βιβλίο περιέχει αφήγηση του παραμυθιού από τη Μαρία Μπεκατώρου, σε μουσική Δημήτρη Κοντόπουλου!

Τα αδεσποτάκια της Μπαρτσελόνα, Στέργια Κάββαλου, Ελληνοεκδοτική, εικονογράφηση: Πετρούλα Κρίγκου, για παιδιά 5+

Τι κάνεις όταν εκεί που κοιμάσαι του καλού καιρού ξαφνικά ακούς –καλά, εντάξει, η μαμά σου ακούει πρώτη– μωρά γατάκια να κλαίνε έξω από το παράθυρό σου; Τι κάνεις αν δεν μπορείς να τα πάρεις στο σπίτι επειδή έχεις ψάρια στο ενυδρείο, μπαμπά με αλλεργία στις γάτες και ένα μωρό, την αδερφή σου; Ο Γιώργος με τη βοήθεια της οικογένειάς του, των συμμαθητών του, της καθηγήτριας των καλλιτεχνικών του και τόσων άλλων που αγαπάνε τα ζώα αναλαμβάνει να τους βρει το σωστό σπίτι. Βέβαια, υπάρχει πάντα και η μαμά γάτα, που είναι μεγάλη και πιο δύσκολο να υιοθετηθεί. Μια Μπαρτσελόνα, όμως, δύσκολα μένει στα αζήτητα. Μια ιστορία με πρωταγωνιστές όχι μόνο τα αδέσποτα, αλλά και όσους κάνουν ό,τι μπορούν για να τα βοηθήσουν να βρουν μια ζεστή αγκαλιά.

Από μέσα μου, Θοδωρής Παπαϊωάννου, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, εικονογράφηση Κωνσταντίνος Γεωργαντάς, για παιδιά 5+

Ποιος διέκοψε το γεύμα της Τίγρης, μιας αδέσποτης γατούλας; Πού τη μετέφερε η παρέα των παιδιών; Γιατί βάλθηκε να γρατζουνάει τα έπιπλα, να κρεμιέται από το φωτιστικό και να ξηλώνει μάλλινες μπλούζες και κάλτσες; Όλα θα μας τα πει στην απίθανη ιστορία της. Πρώτα από μέσα της και μετά… Αυτό που ξεχωρίζουμε στο βιβλίο αυτό είναι ότι η Τίγρη, με τη γατίσια ανεξαρτησία της, όσο κι αν αγάπησε το να ζει χορτασμένη, ασφαλής και αγαπημένη σε ένα ζεστό σπίτι, δεν ξέχασε ποτέ τον δρόμο όπου έδρασε μη δεσποζόμενη. Και πού και πού έβρισκε ένα παραθυράκι και επέστρεφε – για λίγο.

Εκπαιδευτικός; Έφη Καλπάκη

Να μάθετε στα παιδιά σας.....!

 

Να μάθετε στα παιδιά σας ότι η φουστανελά είναι το πιο αντρίκιο ένδυμα που φόρεσε ποτέ άντρας πάνω στη γη.
Να μάθετε στα παιδιά σας ότι το πουκάμισο είναι λευκό συμβολίζοντας την αγνή αγάπη προς την πατρίδα.
Να μάθετε στα παιδιά σας πως το κόκκινο φάροι στο κεφάλι συμβολίζει το αίμα των ηρώων.
Να μάθετε στα παιδιά σας πως η μαύρη φούντα που κρέμεται συμβολίζει το πένθος, την σταύρωση και το δάκρυ του Χριστού.
Να μάθετε στα παιδιά σας πως η φουστανελά έχει 400 πιέτες, όσα και τα χρονιά σκλαβιάς.
Να μάθετε στα παιδιά σας πως τα τσαρούχια ήταν αιχμηρά στις μύτες και χρησίμευαν σαν όπλο στην μάχη σώμα με σώμα και πως η φούντα στο τσαρούχι κάλυπτε αυτό το όπλο.
Να μάθετε στα παιδιά σας πως όταν οι Εύζωνοι βαδίζουν περήφανα χτυπώντας με δύναμη το δεξί τους πόδι χάμω, το κάνουν για να διαμηνύσουν στους νεκρούς ήρωες κάτω από τη γη ότι τους τιμάμε κάθε στιγμή και πως ποτέ δεν τους ξεχάσαμε.
Να μάθετε στα παιδιά σας ότι η Ελληνική σημαία έχει έναν ισοσκελή λευκό σταυρό που συμβολίζει την εκτίμηση και την αγνή πιστή προς την Ορθόδοξη Χριστιανική πιστή η οποία ενέπνευσε και βοήθησε πνευματικά τους ήρωες της Επανάστασης τις μαύρες ώρες της απαισιοδοξίας.

Να μάθετε στα παιδιά σας ότι η Ελληνική σημαία έχει 9 γραμμές κυανές και λευκές. το κυανό συμβολίζει τον ουρανό και το λευκό τα αφρισμένα κύματα των θαλασσών μας.

Οι γραμμές είναι 9 συλλαβίζοντας η κάθε μια από αυτές την φράση ''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ''.

Να μάθετε στα παιδιά σας ότι όλοι οι ήρωες έδωσαν την περιουσία τους, το αίμα τους, την ζωή τους για τον αγώνα, για το Έθνος, για την Πατρίδα, για την Λευτεριά και πολλοί από αυτούς όχι μόνο δεν πήραν Εθνική σύνταξη αλλά συκοφαντήθηκαν, διωχθήκαν και κατάντησαν επαίτες όπως ο Νικηταράς.
Να μάθετε στα παιδιά σας αντί για μπλουζάκια με τον Τσε να φοράνε μπλουζάκια με τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, την Μπούμπουλα και τους υπολοίπους Αθάνατους γιατί σ' εκείνους χρωστάμε τα πάντα.
Να μάθετε στα παιδιά σας ότι μετρά τον Μ. Αλέξανδρο ο μεγαλύτερος στρατηγός που πάτησε σ' αυτή τη γη ήταν ο Κολοκοτρώνης.
Να μάθετε στα παιδιά σας ότι η Έξοδος του Μεσολογγίου ήταν το μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας κάνοντας τους ξένους να γονατίσουν, να θαυμάσουν και να αγαπήσουν τον Αγώνα και ότι αυτή η Αυτοθυσία σήμανε την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Να μάθετε στα παιδιά σας ότι το Μεσολόγγι είναι η μοναδική πόλη στον κόσμο που ονομάζεται Ιερή.
Να μάθετε στα παιδιά σας να ψέλνουν τον Εθνικό Ύμνο δυνατά και με πάθος.
Να μάθετε στα παιδιά σας να φωνάζουν με περηφάνεια ότι είναι Έλληνες.
Να μάθετε στα παιδιά σας ότι κάθε σπιθαμή του Ελληνικού χώματος είναι βαμμένη με αίμα ηρωικό.
Να μάθετε στα παιδιά σας ότι για να είναι εκείνα λεύτερα, κάποιοι θυσιάστηκαν με μεγάλη χαρά αλλά με αδιανόητους τρόπους για το πεπερασμένο μυαλό μας.
Να μάθετε στα παιδιά σας την ιστορία του Έθνους.
Γιατί για να γνωρίζεις πού βαδίζεις πρέπει να γνωρίζεις από ποιους προέρχεσαι.
Απ' τα Κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά
Χαίρε Ω Χαίρε Λευτεριά!

Λάμπρος Λιάπης.

 Πηγή: Προσκυνητής: Να μαθετε στα παιδια σας...!

Εκπαιδευτικός: Γιάννης Αλεξανδρόπουλος

«Tα έθιμα του Πάσχα στην ελληνική πεζογραφία»

Το Πάσχα αποτελεί τη μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης και είναι  άρρηκτα συνδεδεμένο με την άνοιξη, τον οργασμό της φύσης,  το θρησκευτικό συναίσθημα και τα κατά τόπους ήθη και έθιμα που το συνοδεύουν. Γιορτάζεται με μεγαλοπρέπεια σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας με ιδιαίτερο παραδοσιακό χρώμα. Οι πιστοί βιώνουν την πορεία του Χριστού από τα Πάθη στην Ανάσταση και εξαγνίζονται με την προσευχή και την Θεία Μετάληψη από τις αμαρτίες τους, ενώ η Ανάσταση συμβολίζει τη νίκη του ανθρώπου απέναντι στο θάνατο.

Πολλοί Έλληνες λογοτέχνες εμπνευσμένοι τόσο από τη θυσία του Θεανθρώπου όσο και από την εαρινή μαγεία γράφουν διηγήματα που αντλούν τη θεματολογία τους από τη Λαμπρή. Στην ελληνική πεζογραφία,  στον τομέα της ηθογραφίας κυριαρχούν ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης και ο Ανδρέας Καρκαβίτσας ενώ ο Γρηγόριος Ξενόπουλος συνδυάζει στοιχεία ηθογραφικά μεταφερμένα στο αστικό μυθιστόρημα και στο διήγημα.

Ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του νατουραλισμού, Ανδρέας Καρκαβίτσας, σε ένα από τα «Διηγήματα του γυλιού» με τίτλο «Πάσχα στα πέλαγα», με το οποίο κέρδισε το Α΄ βραβείο στο διαγωνισμό της «Εστίας» το 1898, περιγράφει την Ανάσταση εν πλω, σ’ ένα καράβι με τα συνήθη έθιμά της :το χαρμόσυνο χτύπημα της καμπάνας της γέφυρας και της πλώρης, το φωτισμένο πλοίο, τις σαΐτες (πυροτεχνήματα), τα κόκκινα αβγά, τα λαμπροκούλουρα, το ψάλσιμο του «Χριστός Ανέστη», τη μαγειρίτσα. Και  βέβαια, την καλύτερη ευχή για τους ναυτικούς, του χρόνου να κάνουν Ανάσταση στο σπίτι τους.

 Το «Χωρίς στεφάνι», ένα διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που πρωτοδημοσιεύτηκε το 1896 στην εφημερίδα «Ακρόπολις» του Βλάσση Γαβριηλίδη παρόλο το κοινωνικό του περιεχόμενο (παρουσιάζει μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα -τις δούλες και τις παραμάνες και τάσσεται υπέρ του πολιτικού γάμου καθώς η ηρωίδα, η Χριστίνα είναι αστεφάνωτη) καταγράφει και τα πασχαλινά έθιμα που διατηρούνται μέχρι σήμερα: τη Μεγάλη Πέμπτη γίνεται το βάψιμο των αβγών , το ζύμωμα των κουλούρων και στην εκκλησία διαβάζονται τα δώδεκα Ευαγγέλια. Η Μεγάλη Παρασκευή με το προσκύνημα και την περιφορά του Επιταφίου, το Μέγα Σάββατο με το άγιο φως της Αναστάσεως, ενώ η δεύτερη Ανάσταση γίνεται το απόγευμα της Λαμπρής όπου ακούγεται ο ύμνος «Αναστάσεως ημέρα» στη στολισμένη εκκλησία.

Ο Παπαδιαμάντης γράφει πολλά διηγήματα με αντίστοιχο περιεχόμενο:  «Εξοχική Λαμπρή» (1890),  «Παιδική Πασχαλιά» (1891), «Πάσχα Ρωμέικο» (1891), «Βλαχοπούλα» (1892), «Στην Αγι᾽Αναστασά» (1892), «Λαμπριάτικος Ψάλτης» (1893), «Ο Αλιβάνιστος» (1903, ) «Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη» (1914), «Τραγούδια του Θεού» και «Ταξίδι-Βαπόρι-Ρωμέικο».

Σε ένα από τα ωραιότερα διηγήματα, την «Παιδική Πασχαλιά», δύο ορφανά από μητέρα αδέλφια, μεγαλώνουν με τη φροντίδα της γιαγιάς τους, ενώ ο πατέρας τους με το μεγαλύτερο αδελφό είναι στα καράβια. Ο Παπαδιαμάντης κάνει μια αναδρομή στο  ευτυχισμένο Πάσχα που είχαν περάσει τα παιδιά, όταν ζούσε ακόμη η μητέρα, συγκρίνοντας το παρελθόν με το παρόν.

Ο συγγραφέας, αναφερόμενος στο περασμένο Πάσχα της οικογένειας μας παραθέτει λεπτομερή περιγραφή των εθίμων της Μεγάλης Εβδομάδας: τη Μεγάλη Πέμπτη γινόταν το βάψιμο των αβγών με ριζάρι, κιννάβαρι και ξύδι. Έπειτα έρχονταν τα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα, κρατώντας ένα καλαμένιο σταυρό στολισμένο με τριαντάφυλλα, δενδρολίβανο, κόκκινες παπαρούνες  και αγριολούλουδα και στη μέση ένα χάρτινο Εσταυρωμένο, κουνώντας ένα κόκκινο μαντήλι και τραγουδούσαν: «Βλέπεις ἐκεῖνο τὸ βουνὶ μὲ κόκκινη παντιέρα; Ἐκεῖ σταυρῶσαν τὸ Χριστό, τὸν πάντων βασιλέα.[…] Σύρε μητέρα μ᾽, στὸ καλὸ καὶ στὴν καλὴ τὴν ὥρα, κ᾽ ἐμένα νὰ μὲ καρτερῇς τὸ Σάββατο τὸ βράδυ· ὅταν σημαίνουν ἐκκλησιὲς καὶ ψέλνουνε παπάδες, τότες καὶ σύ, μαννούλα μου, νά ᾽χῃς χαρὲς μεγάλες». Η μητέρα έδινε δύο κόκκινα αβγά σε κάθε παιδί και καταπιανόταν με το ζύμωμα των κουλούρων και μικρών «κοκκώνων» (μικρές κουλούρες) για τα παιδιά και τα βαπτιστήρια.

Τη Μεγάλη Παρασκευή προσκυνούσαν τον ανθοστολισμένο Επιτάφιο στην εκκλησία και περνούσαν τρεις φορές κάτω από το κουβούκλιο. Ενώ μετά τα μεσάνυκτα, όταν χτυπούσαν πένθιμα οι καμπάνες, ξαναπήγαιναν στην εκκλησία όπου έψελναν το «Ω γλυκύ μου έαρ» και άλλα θρηνητικά άσματα, ενώ οι πιστοί ακολουθούσαν με αναμμένα κεριά την περιφορά του Επιταφίου.

Το Μέγα Σάββατο γινόταν το σφάξιμο του αρνιού, ενώ το απόγευμα ο πατέρας έφερνε τις περίτεχνα στολισμένες λαμπάδες, με ψεύτικα λουλούδια και χρυσόχαρτα, που θα έπαιρναν μαζί τους στην εκκλησία. Μετά τα μεσάνυχτα, αφού γινόταν η Ανάσταση, άστραφτε ο ναός και η πλατεία από το φως των κεριών και από πυροκρόταλα ή από καψούλια ενώ τα παιδιά τσούγκριζαν κόκκινα αβγά. Το απόγευμα της Λαμπρής αφού γινόταν η δεύτερη Ανάσταση, έκαιγαν το ομοίωμα του Ιούδα και έπειτα κάθονταν στο πασχαλινό τραπέζι.

Την ίδια χρονιά, το 1891, δημοσιεύεται το διήγημα «Άρατε πύλας» του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη. Εδώ περιγράφεται το πάθημα του μπάρμπα -Κώστα κατά την είσοδο του Επιταφίου στην εκκλησία μετά την περιφορά του αργά το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής. Κατά την επιστροφή του Επιταφίου γίνεται η αναπαράσταση της καθόδου του Σωτήρος Χριστού στον Άδη, μια «συνήθεια αρχαιοτάτη», η οποία γίνεται και σήμερα σε κάποιες εκκλησίες.  Η λιτανεία σταματά έξω από την είσοδο του ναού, την οποία κρατά κλειστή αυτός που αναπαριστά τον Άδη. Οι ιερείς βαστώντας στους ώμους το Σώμα του Χριστού, σηκώνοντας από το κουβούκλιο τον Επιτάφιο, πλησιάζουν στην κλειστή θύρα. Ακολουθεί ο διάλογος μεταξύ του θριαμβευτή Σωτήρος Χριστού και του Άδη:  «– Ἄρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης!». Αυτός που βρίσκεται μέσα στο ναό και υποκρίνεται τον Άδη, ρωτάει τρεις φορές: «–Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;»  Την τρίτη φορὰ ο ιερέας σπρώχνοντας με το πόδι και τα χέρια του τις πύλες αναφωνεί: «– Κύριος τῶν Δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς Δόξης!» Και έτσι ανοίγουν οι πύλες και μπαίνει  μέσα ο Επιτάφιος. Ο μπάρμπα – Κώστας που υποκρίνονταν τον Άδη ξέχασε να παραμερίσει και τα φύλλα της πόρτας τον έριξαν  κάτω με αποτέλεσμα να χάσει τα δόντια του από το χτύπημα.

Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος,  σε μία από τις επιστολές του στο περιοδικό «Η Διάπλασις των Παίδων», του οποίου ο ίδιος ήταν εκδότης,  με τίτλο  «Το Πρώτο μου Πάσχα», αναπολεί τα παιδικά του χρόνια, ανασύροντας  ευχάριστες μνήμες  από την ομορφιά της φύσης και ενθυμούμενος το πρώτο Πάσχα που παρακολούθησε τα Πάθη του Χριστού τη Μεγάλη Εβδομάδα στην εκκλησία. Στο τέλος γράφει χαρακτηριστικά: « Έτσι έπρεπε να είναι. Για να μου δώσει τόση χαρά η Aνάσταση, έπρεπε να προηγηθεί το Πάθος· […] Έτσι και στη ζωή: Tη χαρά, την αληθινή χαρά, την κατακτούμε ύστερ’ από αγώνα και αγωνία, ύστερ’ από κόπο και λύπη. Πριν από κάθε μας Πάσχα, πρέπει να περάσουμε μια Mεγάλη Eβδομάδα».

Η θυσία του Ιησού Χριστού προσφέρει σε όλους τη συμφιλίωση  και το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης φέρει στις ψυχές των ανθρώπων την αγάπη. Όλη η φύση και οι άνθρωποι συμμετέχουν στην Ανάσταση του Κυρίου, καθώς και στη μετάδοση του χαρμόσυνου γεγονότος σ’ όλη τη οικουμένη.

ΠΗΓΗ : schooltime.gr/2019/04/27/ethima-pasxa-elliniki-pezografia-2019/

Εκπαιδευτικός: Σωτηρία Κουτσωνάκη

25η Μαρτίου 1821 Κείμενο Επεξεργασίας- Κατασκευές

25η Μαρτίου 1821

Εκπαιδευτικός: Ελένη Νικολοπούλου