11 Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια για να διασκεδάσετε με τα παιδιά σας στις διακοπές

 

Τα σχολεία θα κλείσουν για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές και πρέπει να βρούμε δημιουργικούς τρόπους για να απασχολήσουμε τα παιδιά μας την Χριστουγεννιάτικη περίοδο. Αυτά τα diy Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια θα σας ξετρελάνουν!

Τα παιδιά ανυπομονούν να κλείσουν τα σχολεία για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές τους. Όμως δεν μπορούν να βγαίνουν κάθε μέρα έξω και σίγουρα από ένα σημείο και μετά, δεν θα θέλετε το παιδί σας να είναι συνεχώς μπροστά από μία οθόνη. Γι’ αυτό τα Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια που θα δούμε σήμερα θα σας ενθουσιάσουν.

Είναι diy παιδικά Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια για παιδιά κάθε ηλικίας, που θα τα απασχολήσουν δημιουργικά και θα τα κάνουν να  μη βαριούνται. Επίσης, για να τα φτιάξουμε θα πρέπει να τα κατασκευάσουμε οπότε μπορούν να πάρουν μέρος και σε αυτή την διαδικασία. Διαβάστε παρακάτω: 

Ιδέες για Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια: Χριστουγεννιάτικο χούλα χουπ

Το χούλα χουπ είναι ένα παιχνίδι που μεγάλωσε γενιές και γενιές και το παιδί σας θα το λατρέψει εξίσου. Σε ένα στεφάνι για χούλα χουπ κρεμάμε μερικά Χριστουγεννιάτικα καμπανάκια εσωτερικά.

Ζητάμε από τα παιδιά να περάσουν μέσα από το στεφάνι αθόρυβα χωρίς να ακουστεί ο ήχος. Νικητής θα είναι αυτός που θα περάσει τις περισσότερες φορές χωρίς να ακουμπήσει τα καμπανάκια.

Ιδέες για Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια: Να μην πέσει ο πύργος

Θα χρειαστούμε μερικά κόκκινα ποτηράκια μίας χρήσεως και μερικά λευκά πομ πομ. Βάζουμε ένα ποτηράκι και από πάνω ένα πομ πομ. Συνεχίζουμε με τον ίδιο τρόπο προσπαθώντας να φτιάξουμε έναν πύργο. Νικητής θα είναι αυτός που θα βάλει τα περισσότερα ποτηράκια και πομ πομ, χωρίς να πέσουν.

Ιδέες για Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια: Μπάσκετ με χιονάνθρωπους

Παίρνουμε λευκά ποτηράκια μίας χρήσεως και ζωγραφίζουμε μαζί με τα παιδιά μυτούλα, ματάκια και στόμα σε κάθε ποτηράκι. Στην συνέχεια παίρνουμε λευκά πομ πομ και ζητάμε από το παιδί να προσπαθήσει να στοχεύσει τα ποτηράκια. Νικητής θα είναι αυτός που θα βάλει όλα τα πομ πομ στα ποτηράκια.

Ιδέες για Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια: Ταΐστε τον χιονάνθρωπο

Παίρνουμε ένα μεγάλο πλαστικό ποτήρι μίας χρήσεως και κολλάμε περιμετρικά ένα λευκό χαρτόνι για κεφάλι. Με μαύρο χαρτόνι φτιάχνουμε το καπέλο και χρησιμοποιούμε χρωματιστό χαρτόνι για την κορδέλα του καπέλου.

Με ένα κόκκινο χαρτόνι ή ύφασμα κολλάμε την γλώσσα του χιονάνθρωπου. Παίρνουμε ένα μπουκάλι ή μία τρόμπα και μαζί με το παιδί προσπαθούμε να στοχεύσουμε με πομ πομ το στόμα του χιονάνθρωπου.

Ιδέες για Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια: Στοχεύουμε τον Ρούντολφ

Παίρνουμε μία κούτα και κολλάμε πάνω της πλαστικά μάτια, κόκκινο πομ πομ για την μύτη και ζωγραφίζουμε το στόμα του ταράνδου. Καρφώνουμε δύο μεγάλα κλαδιά για κέρατα και στην συνέχεια μαζί με το παιδί προσπαθούμε να περάσουμε τα στεφάνια μέσα από τα κλαδιά.

Ιδέες για Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια: Ζωγράφισε με τα μάτια κλειστά

Ζητήστε από το παιδί να ζωγραφίσει ένα Χριστουγεννιάτικο σχέδιο, όπως ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο, έναν χιονάνθρωπο ή ό,τι άλλο είναι εύκολο για την ηλικία του, σε ένα χάρτινο πιάτο μίας χρήσης, ενώ το πιάτο είναι ακουμπισμένο στο κεφαλάκι του. Η πιο όμορφη ζωγραφιά κερδίζει!

 

Ιδέες για Χριστουγεννιάτικα παιχνίδια: Ομαδικό παιχνίδι

Δένετε ένα καλάθι στην μέση του παιδιού. Μπορείτε να το φτιάξετε μαζί με το παιδί χρησιμοποιώντας χαρτόνι ή να κρεμάσετε ένα κλασικό μικρό καλάθι. Τα υπόλοιπα παιδιά θα προσπαθήσουν να στοχεύουν με πομ πομ το καλάθι.

 Εκπαιδευτικός: Σωτηρία Κουτσωνάκη

Χριστουγεννιάτικες ταινίες για παιδιά

 

1. The Polar Express (Το Πολικό Εξπρές)

Μια μαγευτική ιστορία για ένα αγόρι που ταξιδεύει στο Βόρειο Πόλο με ένα μαγικό τρένο για να συναντήσει τον Άγιο Βασίλη.

2. Home Alone (Μόνος στο Σπίτι)
Η κλασική κωμωδία με τον μικρό Κέβιν που μένει μόνος στο σπίτι τα Χριστούγεννα και προσπαθεί να αντιμετωπίσει δύο αδέξιους διαρρήκτες.

3. Elf (Το Ξωτικό των Χριστουγέννων)
Μια χαριτωμένη ταινία για ένα άνθρωπο που μεγαλώνει στον Βόρειο Πόλο ως ξωτικό και επιστρέφει στον ανθρώπινο κόσμο.

 

4. How the Grinch Stole Christmas (Πώς ο Γκριντς Έκλεψε τα Χριστούγεννα)
Είτε η εκδοχή με τον Τζιμ Κάρεϊ είτε η κινούμενη εκδοχή, η ιστορία του Γκριντς είναι γεμάτη μηνύματα για την αγάπη και τη σημασία των γιορτών.

5. A Christmas Carol (Χριστουγεννιάτικη Ιστορία)
Υπάρχουν πολλές εκδοχές αυτού του κλασικού παραμυθιού του Τσαρλς Ντίκενς, αλλά η εκδοχή της Disney με τον Σκρουτζ ΜακΝτακ είναι ιδιαίτερα αγαπημένη από τα παιδιά.

6. Frozen (Ψυχρά κι Ανάποδα)
Παρόλο που δεν είναι παραδοσιακά χριστουγεννιάτικη, η χιονισμένη ατμόσφαιρα και η ζεστή ιστορία της Άννας και της Έλσας την καθιστούν ιδανική για την εποχή.

 

7. Mickey’s Once Upon a Christmas (Μίκυ: Μια φορά και έναν καιρό)

Η αγαπημένη παρέα της Disney, με πρωταγωνιστές τον Μίκυ, τη Μίνι, τον Γκούφυ, τον Μαξ και τα ανιψάκια του Ντόναλντ, αναπολεί μαγικές χριστουγεννιάτικες στιγμές σε τρεις συγκινητικές ιστορίες. Ο Μίκυ και η Μίνι θυμούνται την πρώτη τους κοινή χριστουγεννιάτικη γιορτή, ο Γκούφυ με τον Μαξ μοιράζονται αστεία περιστατικά από αξέχαστες διακοπές, ενώ τα ανιψάκια του Ντόναλντ, Χιούι, Λιούι και Ντιούι, ανακαλύπτουν το αληθινό νόημα των γιορτών μέσα από τις περιπέτειές τους.

 Πηγή: https://swaplanet.com/

Εκπαιδευτικός: Έφη Καλπάκη

Δραστηριότητα ''Έίδη ζώων"

 

Εκπαιδευτικός: Ελένη Νικολοπούλου

Βιβλίο: "Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι''

 

Εκπαιδευτικός: Μαρία Κατσαϊδώνη 

«Χριστουγεννιάτικες Συνδέσεις»

 Στο σχολείο μας δεν μαθαίνουμε μόνο μέσα από βιβλία και τετράδια, μαθαίνουμε μέσα από σχέσεις, στιγμές και κοινές εμπειρίες. Ένας από τους πιο όμορφους τρόπους να «δέσει» μια τάξη είναι μέσα από δημιουργικά παιχνίδια που κάνουν τα παιδιά να συνεργάζονται, να γελάνε και να γνωρίζονται καλύτερα. Όταν οι μαθητές έχουν έναν κοινό στόχο και δουλεύουν μαζί, νιώθουν ότι ανήκουν σε μια ομάδα.

Γι’ αυτό σκεφτήκαμε ένα απλό, χριστουγεννιάτικο παιχνίδι που ενώνει τα παιδιά μέσα από δημιουργία και φαντασία. Η ιδέα βασίζεται στη συνεργασία, στη χαρά του χειροποίητου και στην αίσθηση ότι κάθε παιδί προσφέρει κάτι μοναδικό στη τάξη.

Διαδικασία:

Αρχικά, οι μαθητές διαιρούνται σε μικρές ομάδες των 3-5 ατόμων. Στον σχεδιασμό των ομάδων, λαμβάνεται υπόψη η ποικιλομορφία των δεξιοτήτων και των προσωπικοτήτων των μαθητών. Ζητείται σε κάθε ομάδα να κατασκευάσει από 3 στολίδια, ώστε να διακοσμήσουν το δέντρο της τάξης και μια μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία που θα μπει στην βάση του δέντρου.

Στην πορεία δίνεται χρόνος σε κάθε ομάδα και συγκεκριμένα στα μέλη της να συζητήσουν τι σημαίνει Χριστούγεννα για τον κάθε ένα, ώστε να επιλέξουν ένα θέμα για τα χριστουγεννιάτικα στολίδια που θα κατασκευάσουν. Το θέμα μπορεί να είναι σχετικό με τις κοινές τους αξίες, τα ενδιαφέροντα και τις προσωπικές τους αναμνήσεις.

Στη συνέχεια, παρέχονται τα κατάλληλα υλικά για τη δημιουργία των στολιδιών, όπως χαρτόνια, χρωματιστά χαρτιά, κορδέλες, πούπουλα, χρυσόσκονη, ψαλίδια κ.λπ. Οι ομάδες έχουν την ελευθερία να εκφραστούν καλλιτεχνικά με βάση το επιλεγμένο θέμα.

Οι ομάδες συνεργάζονται, αναλαμβάνουν ευθύνες, μοιράζονται απόψεις, εκφράζουν τις ιδέες τους και έτσι ξεκινούν την κατασκευή των χριστουγεννιάτικων στολιδιών τους. Στο τέλος της διαδικασίας, οι ομάδες παρουσιάζουν τα στολίδια τους στους συμμαθητές τους και διαβάζουν την μικρή ιστορία τους, ενώ εξηγούν πως κατασκεύασαν τα στολίδια και το θέμα τους.

Μετά το τέλος της διαδικασίας, και αφού όλες οι ομάδες παρουσιάσουν τα στολίδια τους θα ακολουθήσει συζήτηση στην ολομέλεια της τάξης σχετικά με την διαδικασία και τα αποτελέσματα της. Συγκεκριμένα, οι μαθητές μπορούν να μοιραστούν τις εμπειρίες τους και να αναλύσουν το πώς η συνεργασία τους συνέβαλε στη δημιουργία θετικών συναισθηματικών συνδέσεων.

Αφού ολοκληρωθεί η συζήτηση, ο εκπαιδευτικός με την κατάλληλη χριστουγεννιάτικη μουσική, θα καλέσει τους μαθητές να στολίσουν το δέντρο της τάξης και όλοι μαζί θα δημιουργήσουν μια νέα εμπειρία και ανάμνηση για την ομάδα. Παράλληλα, μέσα από αυτήν τη δραστηριότητα, οι μαθητές ενδυναμώνονται ως άτομα και ως μέλη μιας ομάδας, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλουν στη δημιουργία ενός θετικού και συνεργατικού περιβάλλοντος στην τάξη.

Εκπαιδευτικός: Μαρία Μπαρόλα

 

Η υπερπροστασία του γονέα “κόβει τα φτερά” στο παιδί

Όταν ένα παιδί αποτυγχάνει, λυπάται ή θυμώνει, μαθαίνει να αναγνωρίζει, να αντέχει και να επεξεργάζεται το βίωμά του.

 

Η πρόθεση είναι πάντα καλή: να βοηθήσεις, να στηρίξεις, να προστατεύσεις. Ένας γονιός βλέπει το παιδί του να δυσκολεύεται — με ένα συναίσθημα, μια σύγκρουση, μια αποτυχία — και το ένστικτο ενεργοποιείται. Πριν καν ολοκληρώσει το παιδί τη φράση του, η λύση είναι ήδη έτοιμη. Πριν καν ζητήσει βοήθεια, η βοήθεια έχει ήδη προσφερθεί. Όμως αυτό το διαρκές «μαξιλάρι» αγάπης, όταν επαναλαμβάνεται, λειτουργεί περιοριστικά. Σταδιακά, το παιδί δεν μαθαίνει να παλεύει, αλλά να παραδίδει τη δυσκολία σε κάποιον άλλο. Και αυτό είναι το σημείο όπου, χωρίς να το καταλάβει, ο γονιός «κόβει τα φτερά» του παιδιού του.

Η γονεϊκή υπερπροστασία συχνά εκφράζεται ως υπερδιορθωτική στάση. Μια συνεχής δηλαδή επιδιόρθωση της πραγματικότητας, ώστε το παιδί να μην εκτεθεί στο ρίσκο, στο λάθος ή στη δυσάρεστη συνέπεια. Η πρόθεση πίσω από αυτή τη στάση είναι συνήθως καθαρή — φόβος, αγωνία, αγάπη. Όμως η επίδραση στον ψυχισμό του παιδιού είναι σταδιακή και σημαντική. Μειώνεται η ανθεκτικότητα, η αίσθηση ικανότητας και η εμπιστοσύνη στις ίδιες του τις δυνάμεις.

Η ψυχολόγος Susan Stiffelman υποστηρίζει ότι όταν ένας γονιός παρεμβαίνει συνεχώς για να διορθώσει ή να «σώσει» το παιδί του από κακοτοπιές, του στερεί τη δυνατότητα να αναπτύξει τις αναγκαίες δεξιότητες διαχείρισης της απογοήτευσης και της αβεβαιότητας. Το παιδί δεν μαθαίνει να αντέχει — μαθαίνει να περιμένει την εξωτερική διόρθωση. Αυτό δημιουργεί έναν εσωτερικό μηχανισμό εξάρτησης, όπου η αυτορρύθμιση υποκαθίσταται από τη γονεϊκή ρύθμιση.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σε υπερδιορθωτικό περιβάλλον τείνουν να γίνονται πιο αγχώδη, δυσκολεύονται να πάρουν πρωτοβουλίες και συχνά αποφεύγουν καταστάσεις που εμπεριέχουν αβεβαιότητα ή πρόκληση. Όχι επειδή δεν έχουν ικανότητες, αλλά επειδή δεν είχαν την ευκαιρία να τις ανακαλύψουν. Δεδομένου ότι η κοινωνία απαιτεί αυτονομία, η εσωτερική αβεβαιότητα γίνεται φραγμός.

Η συναισθηματική ανάπτυξη στηρίζεται στην εμπειρία του «δύσκολου». Όταν ένα παιδί αποτυγχάνει, λυπάται ή θυμώνει, εξασκείται σε κάτι θεμελιώδες. Μαθαίνει να αναγνωρίζει, να αντέχει και να επεξεργάζεται το βίωμά του. Αυτή η επεξεργασία είναι που οικοδομεί την ψυχική ανθεκτικότητα. Όταν αυτή η εμπειρία αφαιρείται ή επισκιάζεται από τη συνεχή γονεϊκή παρέμβαση, το παιδί χάνει μια κρίσιμη φάση ανάπτυξης.

Το αποτέλεσμα είναι ότι, μεγαλώνοντας, αυτά τα παιδιά συχνά δεν νιώθουν επάρκεια. Μπορεί να διαπρέπουν σε συγκεκριμένους τομείς, αλλά παραμένουν διστακτικά μπροστά στην αβεβαιότητα ή την αποτυχία. Νιώθουν εσωτερικά ευάλωτα και συχνά ερμηνεύουν τη δυσκολία ως αποτυχία του εαυτού κι όχι ως αναπόφευκτο μέρος της ζωής.

Στη βάση αυτού του φαινομένου βρίσκεται η μη αναγνώριση του ρόλου του πόνου στην ανάπτυξη. Η κοινωνική αφήγηση τείνει να παρουσιάζει την ευτυχία ως κανονικότητα και τη δυσκολία ως σφάλμα. Οι γονείς, υπό την πίεση αυτής της αφήγησης, αισθάνονται ότι οφείλουν να “διορθώνουν” διαρκώς την εμπειρία του παιδιού τους. Το αποτέλεσμα είναι μια αποστειρωμένη παιδικότητα που δεν αφήνει χώρο για την ενίσχυση της ψυχικής ανοσίας.

Η πρόκληση για τον γονιό δεν είναι να είναι απόντας, αλλά να είναι παρών με έναν τρόπο που ενδυναμώνει. Να επιτρέπει το λάθος, να αντέχει τη δυσκολία του παιδιού χωρίς να σπεύδει να την εξαλείψει, να βλέπει τον θυμό ή τη λύπη όχι ως κάτι που πρέπει να «περάσει γρήγορα», αλλά ως μέρος του χτισίματος της συναισθηματικής ωριμότητας. Η γονεϊκή αγάπη μπορεί να εκφραστεί ως σταθερή παρουσία κι όχι ως συνεχής λύση.

Οι ψυχολόγοι Grolnick και Farkas αναφέρουν ότι οι γονείς που προωθούν την αυτονομία του παιδιού ενισχύουν τις εκτελεστικές του λειτουργίες, δηλαδή την ικανότητα για στόχευση, λήψη αποφάσεων και συναισθηματική ρύθμιση. Αυτές είναι οι δεξιότητες που καθορίζουν τη λειτουργικότητα στην ενήλικη ζωή. Αντίθετα, η υπερδιορθωτικότητα τείνει να υπονομεύει την πίστη του παιδιού στις ίδιες του τις δυνατότητες.

Αυτή η δυναμική έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Στην εφηβεία, μπορεί να εκφραστεί ως παθητικότητα ή εξεγερτικότητα – και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για εκφάνσεις δυσκολίας στην αυτοκατεύθυνση. Στην ενήλικη ζωή, μπορεί να εξελιχθεί σε δυσκολία στη λήψη αποφάσεων, φόβο αποτυχίας ή εξάρτηση από εξωτερική καθοδήγηση.

Δεν υπάρχει τέλεια ισορροπία, ούτε μαγικός τύπος. Υπάρχει, όμως, μια συνεχής πρόσκληση. Να μεγαλώνουμε παιδιά που νιώθουν ότι μπορούν να δοκιμάσουν, να αποτύχουν, να ανακάμψουν, με τη σιγουριά ότι έχουν δίπλα τους έναν γονιό που δεν θα τους σηκώσει απλώς, αλλά θα τους δείξει πώς να ξανασηκωθούν μόνοι τους.

Η γονεϊκή καθοδήγηση έχει τη μεγαλύτερη αξία όταν συνοδεύεται από εμπιστοσύνη. Όταν το παιδί νιώθει πως ο γονιός το βλέπει ικανό να αντέξει, να προσπαθήσει, να ρισκάρει, τότε αποκτά το θάρρος να ανοίξει τα φτερά του. Κι αυτό είναι ίσως το πιο βαθύ δώρο που μπορεί να του προσφερθεί.

Πηγή: https://enallaktikidrasi.com/2025/07/pws-prospatheia-tou-gonea-na-prostateusei-to-paidi-tou-kovei-ta-ftera/

Εκπαιδευτικός: Βίκυ Λιάνα

 

 

Κυκλοφορούμε με ασφάλεια

 

Εκπαιδευτικός: Αναστασία Μπουμποπούλου