7 παιδικά βιβλία με αφορμή την 28η Οκτωβρίου

 7 παιδικά βιβλία με αφορμή την 28η Οκτωβρίου

Στο μυαλό των παιδιών ο πόλεμος όχι μόνο θα πρέπει να είναι κάτι κακό. Δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει. Δυστυχώς, όμως, δεν είναι μόνο η ιστορία της Ελλάδας που φροντίζει (με τις εθνικές επετείους) να τους τον γνωρίζει, αλλά και τα τραγικά γεγονότα του πιο πρόσφατου εμφύλιου πολέμου στη Συρία, οι επιπτώσεις του οποίου έγιναν τον τελευταίο χρόνο πλήρως αντιληπτές ακόμα και από τα πιο μικρά σε ηλικία Ελληνόπουλα. Εν όψει της 28ης Οκτωβρίου, είναι ίσως περισσότερο επίκαιρο από ποτέ να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τη μακαβριότητα του πολέμου –με λόγια, όμως, σωστά. Λόγια που να αφηγούνται μεν το παρελθόν και την ιστορία μας, να εξηγούν τον πόλεμο (με τις αιτίες και τα αποτελέσματά του), αλλά να εκθειάζουν τελικά την ειρήνη και την ελευθερία.

«Η Φάλαινα που τρώει τον πόλεμο», Ευγένιος Τριβιζάς

(για παιδιά ηλικίας από 6 έως 8 ετών)

Με τον υπέροχο λυρισμό του και τις μοναδικές παραβολές του, το παραμύθι αυτό του Ευγένιου Τριβιζά έχει γίνει πλέον κλασικό και καυτηριάζει την έννοια του πολέμου με χιούμορ, μεταφέροντας μέσα από απολαυστικά τετράστιχα τα σημαντικά του νοήματα.

«Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου», Άλκη Ζέη

Το συγκλονιστικό διήγημα της Άλκης Ζέη με το μότο «Πάντα μπροστά, για μια καινούργια ζωή» που επιβάλλεται να υπάρχει σε κάθε παιδική βιβλιοθήκη, αποτελεί ζωντανό απόσπασμα της ιστορίας μας, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.

«Το έπος του ‘40», Φίλιππος Μανδηλαράς

(για παιδιά νηπιαγωγείου)
Με απλά στιχάκια -και κάποιες πληροφορίες στο τέλος για καλύτερη κατανόηση των γεγονότων- αλλά και με χιουμοριστική εικονογράφηση, το βιβλίο απευθύνεται σε μικρές ηλικίες και σκοπό έχει να εγείρει στα παιδιά τον θαυμασμό για τους αγώνες των Ελλήνων την περίοδο εκείνη.

«Οι μεγάλοι παίζουν τον πόλεμο. Γιατί;», Πέτρος Γαϊτάνος – Μαρία Κριεζή

(για παιδιά ηλικίας 3-6 ετών)

Ένα εξαιρετικό παραμύθι, γραμμένο με απλά λόγια, που αξίζει να το διαβάσουν οι γονείς όσο και τα παιδιά, τα οποία -όπως θέλει να πει και ο «ποιητής»- είναι πάντα τα μεγαλύτερα θύματα του πολέμου.

«Ο μικρός στρατιώτης», Πάουλ Φέιρεπτ

(για παιδιά προσχολικής – σχολικής ηλικίας)

«Ο μικρός στρατιώτης, που γνώρισε τη φρίκη και τις καταστροφές του πολέμου, τις νύχτες μένει ξάγρυπνος και προσπαθεί να καταλάβει γιατί έγιναν όλα αυτά.»

«Ο εχθρός», Νταβίντε Καλί -  Σερζ Μπλοκ

(για παιδιά ηλικίας από 6 ετών)

Μια εξαιρετική αντιπολεμική ιστορία για τους «κατασκευασμένους» εχθρούς που ποτέ δεν βλέπουμε, αλλά καλούμαστε να εξοντώσουμε σε έναν πόλεμο που δεν διαλέξαμε εμείς, και που βάζει τον αναγνώστη στη θέση του «άλλου», του «απέναντι».

Πηγή : https://www.mama365.gr/

Εκπαιδευτικός: Σωτηρία Κουτσωνάκη

Άρθρο: ''Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει....''

Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει δικαιολογώ όλες του τις συμπεριφορές. 
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει σφυρίζω αδιάφορα μπροστά στα προβλήματα που γεννούν οι κακές συμπεριφορές του. 
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει του δίνω λευκή επιταγή να δρα ανεξέλεγκτα, άκριτα, και υπεροπτικά επαναπαυμένο ότι ο γονέας θα είναι πάντα εκεί για να το ξελασπώσει ή για να αναλάβει αυτός τις ευθύνες που αναλογούν σε αυτό. 

 Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει του κάνω όλα τα χατίρια και συνεχώς το καλομαθαίνω, το κακομαθαίνω, το νταντεύω. 

Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει ότι το ποτίζω με την απολύτως εσφαλμένη και παραπλανητική εντύπωση ότι μπορεί να έχει πάντα όλα όσα θέλει στη ζωή του, όποτε τα θέλει και για όποιον λόγο τα θέλει. 

 Δεν σημαίνει του ανοίγω με υπομονή, προσπάθεια και προσωπική ψυχική φθορά όλους τους δρόμους της ζωής για να τους περπατήσει ενώ αυτό τους απαξιώνει και τους υποτιμά θεωρώντας τους δεδομένους. 

Δεν σημαίνει περπατάω εγώ αντί για το παιδί μου τους δρόμους που έχω ανοίξει γι’ αυτό, μπερδεύοντας τη βοήθεια που οφείλω να του προσφέρω με τον ευνουχισμό της δικής του οφειλόμενης προσπάθειας. 
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει ότι ποινικοποιώ τις ποινές που θα πρέπει να έχει αν δεν εφαρμόζει συγκεκριμένους οικογενειακούς και κοινωνικούς κανόνες γιατί «είναι παιδί το πουλάκι μου». 

 

Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει βάζω απέναντι ή στήνω στον τοίχο - χαρακτηρίζοντας συλλήβδην ως αντιπάλους - όσους προσπαθούν να το νουθετήσουν ή να το κριτικάρουν γόνιμα και με ευγένεια. 
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει ότι εμπιστεύομαι τυφλά την κρίση του, σιωπώ αδιάφορα στα λάθη του, βαφτίζω τις ενοχές ή τις τύψεις μου ως ανεκτικότητα. 
Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει μόνο του μαθαίνω να ζει με ψηλά το κεφάλι στη ζωή αλλά επίσης, του μαθαίνω να ρίχνει τα μούτρα του και να ζητάει ταπεινά συγγνώμη όταν φταίει, διορθώνοντας μετέπειτα τη στάση ζωής και τη συμπεριφορά του. 

Πηγή: Μαρία Φραγκιαδάκη

 Προσκυνητής: Υποστηρίζω το παιδί μου δεν σημαίνει ότι... (proskynitis.blogspot.com)

Εκπαιδευτικός: Πάνος Κωνσταντινόπουλος 

Γελοιογραφία: ''Η βαρβαρότητα από κούνια''

Μια πολύ εύστοχη γελοιογραφία που εξηγεί, γιατί τα παιδιά μας στη σημερινή εποχή έχουν αγριέψει τόσο! Αποτελεί έναυσμα συζήτησης, σχετικά με αυτά που βλέπουμε να διαδραματίζονται μεταξύ των παιδιών, εντός και εκτός σχολείων. Η βία κάνει την εμφάνισή της όλο και συχνότερα στις παιδικές συμπεριφορές!   

Εκπαιδευτικός: Γιάννης Αλεξανδρόπουλος 

Φθινοπωρινές ζωγραφιές

Ένα πανέμορφο φθινοπωρινό τοπίο από τους μικρούς μας καλλιτέχνες! Όλα τα παιδιά της τάξης δημιούργησαν υπέροχες φθινοπωρινές ζωγραφιές με έναν τρόπο διαφορετικό! Αρχικά, προβλήθηκε ένα βίντεο στο YouTube με τίτλο: "How To Draw A Fall Landscape». Τα παιδιά παρακολουθώντας το βίντεο προσπάθησαν να αντιγράψουν αυτό που έβλεπαν, στοχεύοντας στην δημιουργία μιας φθινοπωρινής ζωγραφιάς, κάτι που κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία! Ειδικότερα, στο τέλος κάθε κίνησης του ζωγράφου το βίντεο σταμάταγε, έτσι ώστε τα παιδιά να αντιγράψουν τις κινήσεις του. Η διαδικασία αυτή γίνονταν μέχρι να τελειοποιηθεί όλο το τοπίο! Η συγκεκριμένη δραστηριότητα άρεσε πολύ σε όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες της τάξης, καθώς ήταν κάτι πρωτόγνωρο και αρκετά ενδιαφέρον για όλους! Φυσικά, οι ζωγραφιές που υπάρχουν στο κολάζ επιλέχθηκαν με τυχαίο τρόπο!

Εκπαιδευτικός: Ελένη Νικολοπούλου

Ομαδικό παιχνίδι «Ανακαλύπτω τα συναισθήματα μου»

Τα παιδιά χωρίζονται σε ομάδες. Σε κάθε ομάδα δίνονται κάρτες με συναισθήματα. Δίνεται κάθε φορά ένα υποθετικό σενάριο και τα παιδιά πρέπει να δείξουν το συναίσθημα τα ίδια με τις εκφράσεις τους. Οι υπόλοιπες ομάδες μαντεύουν το συναίσθημα δείχνοντας μια κάρτα.

                                                                                                

                          

                  

                                                                   

             Εκπαιδευτικός: Μαρία Κατσαϊδώνη